عبدالقادر ناصر: شیخ عبداللهی ناصر جامعه شیعی پررونقی را در کنیا برجای گذاشت
فرزند شیخ عبداللهی ناصر گفت: زحمات این عالم برجسته به ثمر نشست و بسیاری از مردم با شندن سخنرانی ها و مطالعه نوشته های او و الگوگیری از این عالم برجسته به راه اهل بیت(ع) پیوستند، ، شیخ عبداللهی ناصر، جامعه شیعی پررونقی را در محل سکونت خود و نیز فراتر از آن برجای گذاشت.
به مناسبت ارتحال مبلّغ معارف قرآن و عترت در شرق آفریقا و عضو کنیایی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) مرحوم حاج شیخ «عبداللهی ناصر» همایش بزرگداشتی امشب سه شنبه 28 دی 1400 در سالن کنفرانس مجمع جهانی اهل بیت(ع) برگزار شد.
حاج عبدالقادر ناصر در این مراسم با اشاره به سیره شیخ عبداللهی ناصر اظهار کرد: این عالم برجسته تا روز مرگ خود در 91 سالگی در 11 ژانویه 2022 مقارن با 8 جمادی الثانی 1443هجری از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت (ع) بود، وی در 1 ژوئن 1932 مصادف با 26 محرم 1351 هجری قمری در شهر مومباسای کنیا متولد شد.
وی ادامه داد: شیخ عبداللهی ناصر، تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه علوم دینی در سن 4 سالگی آغاز کرد که این دوره از تحصیل او بین سال های 1936 تا 1946 ادامه یافت، شیخ عبداللهی ناصر در همان زمان در مدارس عادی نیز حضور می یافت و از سال 1941 تا سال 1949 در مدرسه ابتدایی پسران عرب تحصیل کرد، شیخ عبداللهی ناصر در ادامه از سال 1950 تا سال 1951 در دانشکده تربیت معلم بیت الراس زنگبار حضور یافت.
فرزند شیخ عبداللهی ناصر اظهار کرد: پدر من از دوران جوانی خود به دلیل کنجکاوی فکری با علمای سنتی محلی در همه دیدگاه های مذهبی رایج، همفکر نبود و این کنجکاوی، او را با علمای سنتی درگیر می کرد، اما شیخ عبداللهی ناصر، خوش شانس بود که فردی را پیدا کرد که به اندازه کافی روشنفکر بود تا او راهنمایی کند و تفکر او را متحول نماید، آن شخص، شیخ محمد غزالی بود که کنجکاوی فکری و تفکر نقادانه شیخ عبداللهی ناصر را تشویق می کرد و پتانسیل فکری او را پرورش داد.
عبدالقادر ناصر با اشاره به داستان گرایش شیخ عبداللهی ناصر به مکتب تشیع اظهار کرد: این عالم برجسته در سنین بسیار کم از طریق مطالعه نقادانه تاریخ، متوجه شد که راه اهل بیت (ع) راه حق است، استاد او، شیخ غزالی خود سنی بود، اما شیخ عبداللهی ناصر را دلسرد نمی کرد بلکه به او، کتاب الغدیر را داد که موجب تقویت باور این عالم برجسته در حقانیت مکتب اهل بیت (ع) شد. با این حال، شیخ عبداللهی ناصر طبق نصیحت استاد خود شیخ غزالی، راهبرد محتاطانه ای اتخاذ کرد، شیخ غزالی به او توصیه نمود تا زمانی که پیروانی برای خود به دست نیاوردی، هرگز حمایت خود از مکتب اهل بیت (ع) را اعلام نکن، چون تا زمانی که شیخ عبداللهی ناصر، پیروانی به دست نمی آورد، هر گونه بحث وی با علمای زمان خود، ضربه ای جبران ناپذیر به جایگاه و آبرویش وارد می کرد، چرا که علمای مسن هم عصر شیخ عبداللهی ناصر، برخلاف او علاقه ای به چالش کشیده شدن عقاید قدیمی خود نداشتند.
وی ادامه داد: شیخ عبداللهی ناصر بعد از بازگشت به شهر مومباسا طی سال های 1951 میلادی تا 1954 به تدریس در مدرسه ابتدایی عرب ها پرداخت، اما مجبور به کنار گذاشتن این کار به دلیل اوضاع سلامتی خود شد، این عالم برجسته بعد از به دست آوردن سلامتی خود به موسسه آموزش و پرورش اسلامی مومباسا پیوست و بین سال های 1955 تا 1957 به عنوان یک حسابدار و نیز معلم دینی پاره وقت مشغول به کار شد. شیخ عبداللهی ناصر به دلیل مخالفتش با استعمار و علاقه اش به دفاع از منافع اسلام و مسلمانان، حضور فعالی در سیاست کنیا در بین سال های 1957 تا 1963 پیش از استقلال این کشور از انگلستان داشت و بین سال های 1961 تا 1963 به عنوان یکی از اعضای شورای قانون گذاری کنیا، پیش از استقلال این کشور، برگزیده شد.
فرزند شیخ عبداللهی ناصر اظهار کرد: این عالم برجسته در سال 1964 میلادی به عنوان یکی از اعضای شورای قانون گذاری در کنفرانس تاریخی قانون اساسی کنیا در لنکسترهاوس لندن، انتخاب گردید تا مردم خود را از نظام استعماری برهاند و برای بهترین وضعیت کنیا، اسلام و مسلمانان در کنیای مستقل و بعد از استعمار، تلاش کند. او در ادامه، سیاست را کنار گذاشت، چون که دیگر علاقه ای به امور سیاسی آن دوران نداشت و از سال 1964 تا 1965، دبیر عربی و سواحیلی دفتر بی بی سی در نایروبی بود. سپس در سال 1965 به عنوان سردبیر زبان سواحیلی در دفتر آفریقایی انتشارات دانشگاه آکسفورد در نایروبی برگزیده شد و تا سال 1973 بدین کار مشغول بود. شیخ عبداللهی ناصر در سال 1973 میلادی، انتشارات آکسفورد را ترک کرد تا انتشارات خود را تاسیس کند، اما انتشارات آکسفورد در سال 1974 میلادی دوباره از وی درخواست کرد تا مدیریت شعبه شرق آفریقای این انتشارات را برعهده گیرد، وی از سال 1974 میلادی تا سال 1977 میلادی بدین کار مشغول بود، سپس شیخ عبداللهی ناصر، همکاری با انتشارات آکسفورد را پایان داد تا بتواند در انتشارات خود، به توسعه فرهنگ و زبان سواحیلی ادامه داد.
عبدالقادر ناصر با اشاره به سابقه تبلیغی شیخ عبداللهی ناصر اظهار کرد: شیخ عبداللهی ناصر بین سال های 1954 تا 1959 میلادی، با آن در امور سیاسی فعال بود اما به صورت پاره وقت به تبلیغ و سخنرانی می پرداخت. چرا که قویا معتقد بود که راه حل مشکلات مردمش، اسلام است، او طی سال 1960 میلادی تا سال 1980 میلادی به ترجمه و تفسیر قرآن در ماه های رمضان می پرداخت، شیخ عبداللهی ناصر از سال 1960 میلادی تا سال 1964 میلادی ساکن شهر مومباسا بود، وی در سال 1965 میلادی به شهر نایروبی رفت و تا سال 1980 میلادی در این شهر ساکن بود.
وی ادامه داد: شیخ عبداللهی ناصر طی سال 1978 میلادی تا سال 1980 میلادی، نماینده منطقه شرق آفریقا در شورای جهانی جوانان مسلمان، سازمانی مستقر در جده عربستان سعودی، بود تا بتواند اوضاع مسلمانان و جوانان منطقه خود را توسعه و پیشرفت ببخشد، اما در نهایت مجبور به استعفا شد، چون مدیران ارشد شورای جهانی جوانان مسلمان، حاضر به تحمل دفاع آشکار شیخ عبداللهی ناصر از انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) و مکتب اهل بیت(ع) نبودند، در ادامه، علمای وهابی کنیا با حمایت سفارت عربستان، فعالیت های شرورانه ای برای تحقیر و طرد کردن وی و شیعیان از مساجد اهل سنت و محافل اجتماعی آغاز کردند، اما این امر شیخ عبداللهی ناصر را از حمایت از اهل بیت(ع) و تلاش برای وحدت بین شیعیان و اهل سنت، منصرف نکرد.
فرزند شیخ عبداللهی ناصر افزود: انتشار نوارهای صوتی و تصویری سخنرانی ها و منبرهای شیخ عبداللهی ناصر به زبان سواحیلی در شرق آفریقا و سایر مناطق موجب محبوبیت وی شد، او با استفاده از منابر در مناطق مختلف به دفاع از راه اهل بیت(ع) در برابر اطلاعات نادرست و دروغ های منتشر شده توسط رسانه های تبلیغی وهابی ها، صهیونیست ها و غربی ها می پرداخت. شیخ عبداللهی ناصر برای دعوت جوامع محلی به نشر حقیقت اهل بیت(ع) و ترویج وحدت بین شیعیان و اهل سنت، سراسر منطقه شرق آفریقا و فراتر از آن را طی کرد، او پیش از بازنشستگی برای تمرکز بر نویسندگی، وظیفه تامین مالی و سرپرستی یک مدرسه علمیه شیعی به نام مدرسه علمیه امیرالمومنین(ع) در نزدیکی شهر مومباسا را بر عهده گرفت تا علمای جوان شیعه را تربیت کند.
عبدالقادر ناصر با اشاره به تالیفات پدرش اظهار کرد: شیخ عبداللهی ناصر برای دفاع از سیره اهل بیت(ع) در کنیا و تانزانیا، کتاب ها و کتابچه های مختلفی منتشر کرد که از جمله این کتاب ها می توان به تفسیر عم جزء، تفسیر سوره طلاق، شیعه و قرآن، شیعه و صحابه، شیعه و حدیث، متعه: ازدواج قانونی، اختلافات بین شیعه و سنی، تفسیر سوره احزاب، یزید امیرالمومنین نبود و حدیث ثقلین: حدیث صحیح، اشاره کرد و برخی از این کتاب ها به زبان های مختلف از جمله زبان انگلیسی ترجمه شدند.
وی خاطرنشان کرد: زحمات شیخ عبداللهی ناصر به ثمر نشست و بسیاری از مردم با شندن سخنرانی ها و مطالعه نوشته های او و الگوگیری از این عالم برجسته به راه اهل بیت(ع) پیوستند، تعداد زیادی از آنها برای برای ادامه تحصیلات عالی و تبلیغ راه اهل بیت(ع) به حوزه های علمیه در داخل و خارج از کنیا رفتند، شیخ عبداللهی ناصر، جامعه شیعی پررونقی را در محل سکونت خود و نیز فراتر از آن برجای گذاشت، آرزوی او این بود که ترجمه قرآن به زبان سواحیلی را تکمیل و آن را منتشر کند، اما پیش از برآورده کردن این آرزو در روز 11 ژانویه سال 2021 دار فانی را وداع گفت.
فرزند شیخ عبداللهی ناصر گفت: زحمات این عالم برجسته به ثمر نشست و بسیاری از مردم با شندن سخنرانی ها و مطالعه نوشته های او و الگوگیری از این عالم برجسته به راه اهل بیت(ع) پیوستند، ، شیخ عبداللهی ناصر، جامعه شیعی پررونقی را در محل سکونت خود و نیز فراتر از آن برجای گذاشت.
به مناسبت ارتحال مبلّغ معارف قرآن و عترت در شرق آفریقا و عضو کنیایی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) مرحوم حاج شیخ «عبداللهی ناصر» همایش بزرگداشتی امشب سه شنبه 28 دی 1400 در سالن کنفرانس مجمع جهانی اهل بیت(ع) برگزار شد.
حاج عبدالقادر ناصر در این مراسم با اشاره به سیره شیخ عبداللهی ناصر اظهار کرد: این عالم برجسته تا روز مرگ خود در 91 سالگی در 11 ژانویه 2022 مقارن با 8 جمادی الثانی 1443هجری از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت (ع) بود، وی در 1 ژوئن 1932 مصادف با 26 محرم 1351 هجری قمری در شهر مومباسای کنیا متولد شد.
وی ادامه داد: شیخ عبداللهی ناصر، تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه علوم دینی در سن 4 سالگی آغاز کرد که این دوره از تحصیل او بین سال های 1936 تا 1946 ادامه یافت، شیخ عبداللهی ناصر در همان زمان در مدارس عادی نیز حضور می یافت و از سال 1941 تا سال 1949 در مدرسه ابتدایی پسران عرب تحصیل کرد، شیخ عبداللهی ناصر در ادامه از سال 1950 تا سال 1951 در دانشکده تربیت معلم بیت الراس زنگبار حضور یافت.
فرزند شیخ عبداللهی ناصر اظهار کرد: پدر من از دوران جوانی خود به دلیل کنجکاوی فکری با علمای سنتی محلی در همه دیدگاه های مذهبی رایج، همفکر نبود و این کنجکاوی، او را با علمای سنتی درگیر می کرد، اما شیخ عبداللهی ناصر، خوش شانس بود که فردی را پیدا کرد که به اندازه کافی روشنفکر بود تا او راهنمایی کند و تفکر او را متحول نماید، آن شخص، شیخ محمد غزالی بود که کنجکاوی فکری و تفکر نقادانه شیخ عبداللهی ناصر را تشویق می کرد و پتانسیل فکری او را پرورش داد.
عبدالقادر ناصر با اشاره به داستان گرایش شیخ عبداللهی ناصر به مکتب تشیع اظهار کرد: این عالم برجسته در سنین بسیار کم از طریق مطالعه نقادانه تاریخ، متوجه شد که راه اهل بیت (ع) راه حق است، استاد او، شیخ غزالی خود سنی بود، اما شیخ عبداللهی ناصر را دلسرد نمی کرد بلکه به او، کتاب الغدیر را داد که موجب تقویت باور این عالم برجسته در حقانیت مکتب اهل بیت (ع) شد. با این حال، شیخ عبداللهی ناصر طبق نصیحت استاد خود شیخ غزالی، راهبرد محتاطانه ای اتخاذ کرد، شیخ غزالی به او توصیه نمود تا زمانی که پیروانی برای خود به دست نیاوردی، هرگز حمایت خود از مکتب اهل بیت (ع) را اعلام نکن، چون تا زمانی که شیخ عبداللهی ناصر، پیروانی به دست نمی آورد، هر گونه بحث وی با علمای زمان خود، ضربه ای جبران ناپذیر به جایگاه و آبرویش وارد می کرد، چرا که علمای مسن هم عصر شیخ عبداللهی ناصر، برخلاف او علاقه ای به چالش کشیده شدن عقاید قدیمی خود نداشتند.
وی ادامه داد: شیخ عبداللهی ناصر بعد از بازگشت به شهر مومباسا طی سال های 1951 میلادی تا 1954 به تدریس در مدرسه ابتدایی عرب ها پرداخت، اما مجبور به کنار گذاشتن این کار به دلیل اوضاع سلامتی خود شد، این عالم برجسته بعد از به دست آوردن سلامتی خود به موسسه آموزش و پرورش اسلامی مومباسا پیوست و بین سال های 1955 تا 1957 به عنوان یک حسابدار و نیز معلم دینی پاره وقت مشغول به کار شد. شیخ عبداللهی ناصر به دلیل مخالفتش با استعمار و علاقه اش به دفاع از منافع اسلام و مسلمانان، حضور فعالی در سیاست کنیا در بین سال های 1957 تا 1963 پیش از استقلال این کشور از انگلستان داشت و بین سال های 1961 تا 1963 به عنوان یکی از اعضای شورای قانون گذاری کنیا، پیش از استقلال این کشور، برگزیده شد.
فرزند شیخ عبداللهی ناصر اظهار کرد: این عالم برجسته در سال 1964 میلادی به عنوان یکی از اعضای شورای قانون گذاری در کنفرانس تاریخی قانون اساسی کنیا در لنکسترهاوس لندن، انتخاب گردید تا مردم خود را از نظام استعماری برهاند و برای بهترین وضعیت کنیا، اسلام و مسلمانان در کنیای مستقل و بعد از استعمار، تلاش کند. او در ادامه، سیاست را کنار گذاشت، چون که دیگر علاقه ای به امور سیاسی آن دوران نداشت و از سال 1964 تا 1965، دبیر عربی و سواحیلی دفتر بی بی سی در نایروبی بود. سپس در سال 1965 به عنوان سردبیر زبان سواحیلی در دفتر آفریقایی انتشارات دانشگاه آکسفورد در نایروبی برگزیده شد و تا سال 1973 بدین کار مشغول بود. شیخ عبداللهی ناصر در سال 1973 میلادی، انتشارات آکسفورد را ترک کرد تا انتشارات خود را تاسیس کند، اما انتشارات آکسفورد در سال 1974 میلادی دوباره از وی درخواست کرد تا مدیریت شعبه شرق آفریقای این انتشارات را برعهده گیرد، وی از سال 1974 میلادی تا سال 1977 میلادی بدین کار مشغول بود، سپس شیخ عبداللهی ناصر، همکاری با انتشارات آکسفورد را پایان داد تا بتواند در انتشارات خود، به توسعه فرهنگ و زبان سواحیلی ادامه داد.
عبدالقادر ناصر با اشاره به سابقه تبلیغی شیخ عبداللهی ناصر اظهار کرد: شیخ عبداللهی ناصر بین سال های 1954 تا 1959 میلادی، با آن در امور سیاسی فعال بود اما به صورت پاره وقت به تبلیغ و سخنرانی می پرداخت. چرا که قویا معتقد بود که راه حل مشکلات مردمش، اسلام است، او طی سال 1960 میلادی تا سال 1980 میلادی به ترجمه و تفسیر قرآن در ماه های رمضان می پرداخت، شیخ عبداللهی ناصر از سال 1960 میلادی تا سال 1964 میلادی ساکن شهر مومباسا بود، وی در سال 1965 میلادی به شهر نایروبی رفت و تا سال 1980 میلادی در این شهر ساکن بود.
وی ادامه داد: شیخ عبداللهی ناصر طی سال 1978 میلادی تا سال 1980 میلادی، نماینده منطقه شرق آفریقا در شورای جهانی جوانان مسلمان، سازمانی مستقر در جده عربستان سعودی، بود تا بتواند اوضاع مسلمانان و جوانان منطقه خود را توسعه و پیشرفت ببخشد، اما در نهایت مجبور به استعفا شد، چون مدیران ارشد شورای جهانی جوانان مسلمان، حاضر به تحمل دفاع آشکار شیخ عبداللهی ناصر از انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) و مکتب اهل بیت(ع) نبودند، در ادامه، علمای وهابی کنیا با حمایت سفارت عربستان، فعالیت های شرورانه ای برای تحقیر و طرد کردن وی و شیعیان از مساجد اهل سنت و محافل اجتماعی آغاز کردند، اما این امر شیخ عبداللهی ناصر را از حمایت از اهل بیت(ع) و تلاش برای وحدت بین شیعیان و اهل سنت، منصرف نکرد.
فرزند شیخ عبداللهی ناصر افزود: انتشار نوارهای صوتی و تصویری سخنرانی ها و منبرهای شیخ عبداللهی ناصر به زبان سواحیلی در شرق آفریقا و سایر مناطق موجب محبوبیت وی شد، او با استفاده از منابر در مناطق مختلف به دفاع از راه اهل بیت(ع) در برابر اطلاعات نادرست و دروغ های منتشر شده توسط رسانه های تبلیغی وهابی ها، صهیونیست ها و غربی ها می پرداخت. شیخ عبداللهی ناصر برای دعوت جوامع محلی به نشر حقیقت اهل بیت(ع) و ترویج وحدت بین شیعیان و اهل سنت، سراسر منطقه شرق آفریقا و فراتر از آن را طی کرد، او پیش از بازنشستگی برای تمرکز بر نویسندگی، وظیفه تامین مالی و سرپرستی یک مدرسه علمیه شیعی به نام مدرسه علمیه امیرالمومنین(ع) در نزدیکی شهر مومباسا را بر عهده گرفت تا علمای جوان شیعه را تربیت کند.
عبدالقادر ناصر با اشاره به تالیفات پدرش اظهار کرد: شیخ عبداللهی ناصر برای دفاع از سیره اهل بیت(ع) در کنیا و تانزانیا، کتاب ها و کتابچه های مختلفی منتشر کرد که از جمله این کتاب ها می توان به تفسیر عم جزء، تفسیر سوره طلاق، شیعه و قرآن، شیعه و صحابه، شیعه و حدیث، متعه: ازدواج قانونی، اختلافات بین شیعه و سنی، تفسیر سوره احزاب، یزید امیرالمومنین نبود و حدیث ثقلین: حدیث صحیح، اشاره کرد و برخی از این کتاب ها به زبان های مختلف از جمله زبان انگلیسی ترجمه شدند.
وی خاطرنشان کرد: زحمات شیخ عبداللهی ناصر به ثمر نشست و بسیاری از مردم با شندن سخنرانی ها و مطالعه نوشته های او و الگوگیری از این عالم برجسته به راه اهل بیت(ع) پیوستند، تعداد زیادی از آنها برای برای ادامه تحصیلات عالی و تبلیغ راه اهل بیت(ع) به حوزه های علمیه در داخل و خارج از کنیا رفتند، شیخ عبداللهی ناصر، جامعه شیعی پررونقی را در محل سکونت خود و نیز فراتر از آن برجای گذاشت، آرزوی او این بود که ترجمه قرآن به زبان سواحیلی را تکمیل و آن را منتشر کند، اما پیش از برآورده کردن این آرزو در روز 11 ژانویه سال 2021 دار فانی را وداع گفت.