- صفحه اصلی
- معرفی مجمع
- اخبار
- مواضع و بيانيه ها
- بخش های سازمانی
- حوزه دبیرکل
- معاونتها
- معاونت امور بینالملل
- معاونت علمی و فرهنگی
- اخبار معاونت علمی و فرهنگی
- اخبار منشورات معاونت علمی و فرهنگی
- بخش ها
- معاون علمی و فرهنگی
- دفتر مطالعات، تحقیقات و پژوهش
- اداره کل خدمات فرهنگی و انتشارات
- اداره کل آموزش
- اداره کل فضای مجازی
- بسته های فرهنگی
- مراکز وابسته
- محصولات
- کتاب های مجمع
- فهرست موضوعی
- فهرست زبانها
- فارسی
- عربی
- اردو
- انگلیسی
- روسی
- مالایی
- تاجیکی
- کردی کرمانجی
- کردی
- کردی سورانی
- سواحیلی
- چینی
- ایتالیایی
- فرانسوی
- ترکی
- ترکی استانبولی
- ترکی، آذری
- آذری
- اسپانیایی
- آلمانی
- هوسا
- آذري كريل
- آذری فارسی
- آذری لاتين
- آلبانيايي
- ارمنی
- اندونزيايي
- برمه ای
- بلتی
- بلغاری
- بنگالی
- بوسنیایی
- پرتغالی
- پشتو
- تایلندی
- چیچوایی
- رواندایی
- سندی
- سوئدی
- فنلاندی
- فولانی
- گرجی
- لهستانی
- لوگاندا
- مالاگاشی
- نروژی
- هلندی
- هندی
- کتاب های صوتی
- تازه های نشر
- مجلات مجمع
- نرمافزار های مجمع
- رویدادها
- اجلاس مجمع عمومی
- همایشها
- جشنواره ها و مسابقه ها
- خدمات
- چهرهای ماندگار
- گالری
- آمار شیعیان جهان
- ارتباط با دفاتر مجمع
حجت‌الاسلام والمسلمین سید علی موسوی
حجت‌الاسلام والمسلمین سید علی موسوی مشهور به آغاعلی موسوی (۱۹۲۸-۲۰۱۲م) از علمای مجاهد و برجسته شیعه در پاکستان بود که سالیان متمادی از عمر بابرکت خویش را وقف ترویج و نشر مکتب اهل‌بیت در آن دیار نمود.
ایشان سادات موسوی بود و در سال ۱۹۲۸م در روستای دُوروِ بلتستان پاکستان در خانواده‌ای مذهبی و اهل علم چشم به جهان گشود. پدرش سید حسن موسوی و جدش نیز روحانی بودند. ایشان در چهار سالگی همراه با پدرش، از راه کشمیر و هندوستان، به ایران سفر کرد و شش سال در جوار مرقد مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) در شهر مقدس قم به سر برد. سپس در ده سالگی، به نجف اشرف مهاجرت کرد و در جوار مضجع نورانی حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) سکونت گزید و به مدت هفده سال در آنجا مشغول کسب معارف اسلامی شد.
تحصیلات
مرحـوم حجت الاسلام موسـوی در نجـف اشـرف، از محضـر بـزرگان حـوزه علمیـه ایـن شـهر کسـب فیـض نمـود و نـزد شـیخ محمدتقی عرب، شـهید محراب آیـت الله مدنی، مـدرس افغانی و شـیخ محمـد ترکـی زانـوی ادب زد و از فضـل و علم آنها بهـره وافی و کافی برد. همچنین در دروس خـارج آیـت الله العظمی سـید محسـن حکیم، آیت الله العظمی سـید ابوالقاسـم خویـی و آیت الله اشراقی شـرکت کرد.ایشـان در زمـان تحصیـل در نجـف اشـرف، با حجت الاسلام و المسـلمین شـهید نـواب صفوی هم‌حجـره بـود. همچنیـن در ایـن دوره کتابـی بـه نـام خالصـة الحسـاب تألیف کرد.
بازگشت به وطن
حجت الاسلام موسـوی در سـال ۱۹۵۴م پـس از هفـده سـال سـکونت در نجـف اشـرف، بـه زادگاهش بازگشـت و در آنجا فعالیت‌های دینی و مذهبی را شـروع کرد. وی همراه با پدرش، در موچـی دروازه شـهر لاهـور بـه تبلیـغ معـارف اهلبیـت(ع) مشـغول یود و ایـن کار را تـا پایان عمر ادامـه داد. پـس از بازگشـت بـه پاکسـتان، بـه آغاعلـی موسـوی معـروف شـد و از آن زمـان تاکنـون مـردم او را بـا ایـن نام می‌شناسـند.ایشـان بر زبان‌های عربی، فارسـی و اردو و نیز زبان محلی بلتی مسـلط بود. همچنین در خطابه مهـارت داشـت و در سـخنرانی‌هایش علاوه بـر آیـات و روایات، از اشـعار اقبال لاهوری نیز بسـیار اسـتفاده می‌کـرد. همیـن مسـئله باعـث شـد کـه جوانان بـه سـخنرانی‌هایش علاقه‌مند شـوند. وی درس اخلاق را برای جوانان در مسـاجد پاکسـتان رواج داد.
فعالیت‌های سیاسی
ایـن روحانـی فعـال شـیعه علاوه بـر فعالیت‌هـای فرهنگـی و مذهبـی، فعالیت‌هـای سیاسـی هـم می‌پرداخـت. در شـورای عالـی نهضـت جعفـری عضویت داشـت و در زمان دومیـن رهبر فقید شـیعیان پاکسـتان، شـهید حجت الاسلام و المسـلمین سـید عارف حسـین حسـینی، نائب رئیس این حزب بود و تا سـال ۱۹۸۶م این منصب را برعهده داشـت. همچنین در معرفی رهبری سـید عـارف حسـین حسـینی در پاکسـتان نیـز نقـش بسـزائی ایفـا کـرد و از نزدیـکان آن شـهید محسـوب می‌شـد.
مرحـوم آغاعلـی موسـوی در پاکسـتان بـه تبلیـغ روز جهانـی قـدس و برگـزاری راهپیمایی‌هـای ضـد اسـتکباری می‌پرداخـت.
پـس از رحلت آیت الله سـید محسـن حکیـم، برای معرفـی مرجعیت امـام خمینـی، همـراه بـا حجت الاسلام و المسـلمین سـید صفدرحسـین نجفی، توضیح‌المسـائل امـام خمینـی را ترجمـه کـرد و بـه شـهرهای مختلـف پاکسـتان رسـاند. همچنیـن مجلـه‌ای بـه نـام حبل‌المتیـن بـرای ترویـج فرهنـگ نـاب اسلامی راه انداخـت.
ایشـان در سـال ۱۹۷۴م نهـادی بـه نـام هیئـت علمـای امامیـه بلتسـتان تشـکیل داد و به‌عنوان رئیـس ایـن تشـکل، عالمـان شـیعه آنجـا را متحـد کـرد. همچنین در تأسـیس تشـکل دانشـجویان امامیـه (بـه اردو: امامیـه اسـتودنتس آرگنائزیشـن) نقش بسـزائی داشـت.
خدمات اجتماعی و فرهنگی
حجت الاسلام موســوی عــلاوه بــر فعالیت‌هــای علمــی و سیاســی، خدمــات اجتماعــی بسـیاری ارئـه کـرد؛ از جملـه مدرسـه علـوم اسـلامی را بنـا نهـاد و به‌عنـوان مدیـر و مـدرس در آنجـا مشـغول شـد. حسـینیه مشـن حسـین‌آباد و مؤسسـه درس و عمـل لاهـور نیـز بـه همـت ایشــان تأســیس شــد. همچنیــن برخــی مؤسســات رفاهــی، ماننــد موسســه آل‌عمــران تحــت سرپرسـتی ایشـان راه‌انـدازی شـد. احـداث حسـینیه‌ها، مسـاجد، مـدارس، جاده‌کشـی، همـکاری بـا حجت الاسـلام و المسـلمین سـید صفدرحسـین نجفـی در تأسـیس مدرسـه المنتظـر لاهـور، مدرسـه حیدریـه، مدرسـه قـرآن و عتـرت در شـهر سـیالکوت، مدرسـه علـوم اسـلامی در شـهر فیصل‌آبــاد و مدرســه علــوم اســلامی در شــهر لاهــور از دیگــر خدمــات وی به‌شــمار مــی‌رود.
ایشـان در بلتسـتان، محکمـه شـرعیه را احیـا کرد تا مـردم به جای محاکم قضایـی، به این نهاد شـرعی رجوع کنند و به همین سـبب، از سـوی دولت پاکسـتان نشـان خدمت به وی اهداء شـد.
روابط حسنه با شخصیتهای سیاسی و مذهبی شیعه
آغاعلـی بـا شـخصیت‌های سیاسـی و مذهبـی شـیعی پاکسـتان میانـه خوبـی داشـت. ایشـان در مباحـث علمـی و عرصه‌هـای سیاسـی، بـا بزرگانـی همچـون حجت الاسلام و المسـلمین سـید صفدرحسـین نجفی، مولانا اظهر حسـین زیدی، سـید محمد دهلوی، حافظ کفایت حسـین، مفتی جعفرحسـین، شـهید سـید عارف حسـین حسـینی، شـیخ محسـن نجفی و سـید سـاجدعلی نقوی رابطـه قـوی داشـت و همـکاری می‌کـرد.
در زمینـه وحـدت اسلامی نیـز فعـال بود و با علمای اهل‌سـنت، همانند رئیـس حزب جماعت اسلامی اهل‌سـنت، ابوالاعلـی مـودودی، مولانـا عبدالسـتارخان نیـازی، مولانا ابوالحسـنات، مولانا قاضـی حسـین احمـد و مولانا عبدالقـادر آزاد رابطه خوبی داشـت
ویژگی‌های اخلاقی و شخصیتی
حجت الاسلام آغاعلـی موسـوی بـه نمـاز اول وقـت اهمیـت مـی‌داد و اهـل نمـاز شـب بـود. همچنیـن بسـیار خوش‌برخـورد و نکته‌سـنج بـود و بسـیاری از کارهـا را بـا ظرافت انجام مـی‌داد. در سـال ۱۹۸۶م کـه آیـت الله خامنـه‌ای رئیس‌جمهـور وقـت ایـران بـه پاکسـتان سـفر کـرده بودنـد، در دیـدار ایشـان بـا ضیاءالحـق (رئیس‌جمهـور وقـت پاکسـتان)، حجت الاسلام موسـوی نیـز حضـور داشـت. موسـوی در این دیدار به بهانه اینکه دسـتش مشـکلی دارد از دسـت دادن به ضیاءالحق اجنتـاب کـرد. هنگامـی کـه آیـت الله خامنـه‌ای از ایـن برخـورد او، اظهـار نارضایتـی می‌کنـد، وی در پاسـخ می‌گویـد: «مـن نمی‌توانـم بـه کسـی دسـت بدهـم کـه دسـتانش آغشـته بـه خـون شـهداي کویتـه اسـت و بـرادران مـا اسـیر زندان‌هـای او هسـتند.» همیـن رفتـار ایشـان باعـث شـد کـه بـا سـفارش آیـت الله خامنـه‌ای اسـیران آزاد شـوند.
رحلت
سـرانجام، این روحانی وارسـته پس از عمری مجاهدت علمی، فرهنگی و سیاسـی در تاریخ ۳۰ ژولای ۲۰۱۲م، مطابـق بـا ۱۰ رمضـان ۱۴۳۳ق، در ۸۴ سـالگی دار فانـی را وداع گفـت و روح بلندش به ملکوت اعلی پیوسـت. پیکر مطهرش در قبرسـتان حسـین‌آباد سـکرد و بلتسـتان آرام گرفت.
حجت‌الاسلام والمسلمین سید علی موسوی مشهور به آغاعلی موسوی (۱۹۲۸-۲۰۱۲م) از علمای مجاهد و برجسته شیعه در پاکستان بود که سالیان متمادی از عمر بابرکت خویش را وقف ترویج و نشر مکتب اهل‌بیت در آن دیار نمود.
ایشان سادات موسوی بود و در سال ۱۹۲۸م در روستای دُوروِ بلتستان پاکستان در خانواده‌ای مذهبی و اهل علم چشم به جهان گشود. پدرش سید حسن موسوی و جدش نیز روحانی بودند. ایشان در چهار سالگی همراه با پدرش، از راه کشمیر و هندوستان، به ایران سفر کرد و شش سال در جوار مرقد مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) در شهر مقدس قم به سر برد. سپس در ده سالگی، به نجف اشرف مهاجرت کرد و در جوار مضجع نورانی حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) سکونت گزید و به مدت هفده سال در آنجا مشغول کسب معارف اسلامی شد.
تحصیلات
مرحـوم حجت الاسلام موسـوی در نجـف اشـرف، از محضـر بـزرگان حـوزه علمیـه ایـن شـهر کسـب فیـض نمـود و نـزد شـیخ محمدتقی عرب، شـهید محراب آیـت الله مدنی، مـدرس افغانی و شـیخ محمـد ترکـی زانـوی ادب زد و از فضـل و علم آنها بهـره وافی و کافی برد. همچنین در دروس خـارج آیـت الله العظمی سـید محسـن حکیم، آیت الله العظمی سـید ابوالقاسـم خویـی و آیت الله اشراقی شـرکت کرد.ایشـان در زمـان تحصیـل در نجـف اشـرف، با حجت الاسلام و المسـلمین شـهید نـواب صفوی هم‌حجـره بـود. همچنیـن در ایـن دوره کتابـی بـه نـام خالصـة الحسـاب تألیف کرد.
بازگشت به وطن
حجت الاسلام موسـوی در سـال ۱۹۵۴م پـس از هفـده سـال سـکونت در نجـف اشـرف، بـه زادگاهش بازگشـت و در آنجا فعالیت‌های دینی و مذهبی را شـروع کرد. وی همراه با پدرش، در موچـی دروازه شـهر لاهـور بـه تبلیـغ معـارف اهلبیـت(ع) مشـغول یود و ایـن کار را تـا پایان عمر ادامـه داد. پـس از بازگشـت بـه پاکسـتان، بـه آغاعلـی موسـوی معـروف شـد و از آن زمـان تاکنـون مـردم او را بـا ایـن نام می‌شناسـند.ایشـان بر زبان‌های عربی، فارسـی و اردو و نیز زبان محلی بلتی مسـلط بود. همچنین در خطابه مهـارت داشـت و در سـخنرانی‌هایش علاوه بـر آیـات و روایات، از اشـعار اقبال لاهوری نیز بسـیار اسـتفاده می‌کـرد. همیـن مسـئله باعـث شـد کـه جوانان بـه سـخنرانی‌هایش علاقه‌مند شـوند. وی درس اخلاق را برای جوانان در مسـاجد پاکسـتان رواج داد.
فعالیت‌های سیاسی
ایـن روحانـی فعـال شـیعه علاوه بـر فعالیت‌هـای فرهنگـی و مذهبـی، فعالیت‌هـای سیاسـی هـم می‌پرداخـت. در شـورای عالـی نهضـت جعفـری عضویت داشـت و در زمان دومیـن رهبر فقید شـیعیان پاکسـتان، شـهید حجت الاسلام و المسـلمین سـید عارف حسـین حسـینی، نائب رئیس این حزب بود و تا سـال ۱۹۸۶م این منصب را برعهده داشـت. همچنین در معرفی رهبری سـید عـارف حسـین حسـینی در پاکسـتان نیـز نقـش بسـزائی ایفـا کـرد و از نزدیـکان آن شـهید محسـوب می‌شـد.
مرحـوم آغاعلـی موسـوی در پاکسـتان بـه تبلیـغ روز جهانـی قـدس و برگـزاری راهپیمایی‌هـای ضـد اسـتکباری می‌پرداخـت.
پـس از رحلت آیت الله سـید محسـن حکیـم، برای معرفـی مرجعیت امـام خمینـی، همـراه بـا حجت الاسلام و المسـلمین سـید صفدرحسـین نجفی، توضیح‌المسـائل امـام خمینـی را ترجمـه کـرد و بـه شـهرهای مختلـف پاکسـتان رسـاند. همچنیـن مجلـه‌ای بـه نـام حبل‌المتیـن بـرای ترویـج فرهنـگ نـاب اسلامی راه انداخـت.
ایشـان در سـال ۱۹۷۴م نهـادی بـه نـام هیئـت علمـای امامیـه بلتسـتان تشـکیل داد و به‌عنوان رئیـس ایـن تشـکل، عالمـان شـیعه آنجـا را متحـد کـرد. همچنین در تأسـیس تشـکل دانشـجویان امامیـه (بـه اردو: امامیـه اسـتودنتس آرگنائزیشـن) نقش بسـزائی داشـت.
خدمات اجتماعی و فرهنگی
حجت الاسلام موســوی عــلاوه بــر فعالیت‌هــای علمــی و سیاســی، خدمــات اجتماعــی بسـیاری ارئـه کـرد؛ از جملـه مدرسـه علـوم اسـلامی را بنـا نهـاد و به‌عنـوان مدیـر و مـدرس در آنجـا مشـغول شـد. حسـینیه مشـن حسـین‌آباد و مؤسسـه درس و عمـل لاهـور نیـز بـه همـت ایشــان تأســیس شــد. همچنیــن برخــی مؤسســات رفاهــی، ماننــد موسســه آل‌عمــران تحــت سرپرسـتی ایشـان راه‌انـدازی شـد. احـداث حسـینیه‌ها، مسـاجد، مـدارس، جاده‌کشـی، همـکاری بـا حجت الاسـلام و المسـلمین سـید صفدرحسـین نجفـی در تأسـیس مدرسـه المنتظـر لاهـور، مدرسـه حیدریـه، مدرسـه قـرآن و عتـرت در شـهر سـیالکوت، مدرسـه علـوم اسـلامی در شـهر فیصل‌آبــاد و مدرســه علــوم اســلامی در شــهر لاهــور از دیگــر خدمــات وی به‌شــمار مــی‌رود.
ایشـان در بلتسـتان، محکمـه شـرعیه را احیـا کرد تا مـردم به جای محاکم قضایـی، به این نهاد شـرعی رجوع کنند و به همین سـبب، از سـوی دولت پاکسـتان نشـان خدمت به وی اهداء شـد.
روابط حسنه با شخصیتهای سیاسی و مذهبی شیعه
آغاعلـی بـا شـخصیت‌های سیاسـی و مذهبـی شـیعی پاکسـتان میانـه خوبـی داشـت. ایشـان در مباحـث علمـی و عرصه‌هـای سیاسـی، بـا بزرگانـی همچـون حجت الاسلام و المسـلمین سـید صفدرحسـین نجفی، مولانا اظهر حسـین زیدی، سـید محمد دهلوی، حافظ کفایت حسـین، مفتی جعفرحسـین، شـهید سـید عارف حسـین حسـینی، شـیخ محسـن نجفی و سـید سـاجدعلی نقوی رابطـه قـوی داشـت و همـکاری می‌کـرد.
در زمینـه وحـدت اسلامی نیـز فعـال بود و با علمای اهل‌سـنت، همانند رئیـس حزب جماعت اسلامی اهل‌سـنت، ابوالاعلـی مـودودی، مولانـا عبدالسـتارخان نیـازی، مولانا ابوالحسـنات، مولانا قاضـی حسـین احمـد و مولانا عبدالقـادر آزاد رابطه خوبی داشـت
ویژگی‌های اخلاقی و شخصیتی
حجت الاسلام آغاعلـی موسـوی بـه نمـاز اول وقـت اهمیـت مـی‌داد و اهـل نمـاز شـب بـود. همچنیـن بسـیار خوش‌برخـورد و نکته‌سـنج بـود و بسـیاری از کارهـا را بـا ظرافت انجام مـی‌داد. در سـال ۱۹۸۶م کـه آیـت الله خامنـه‌ای رئیس‌جمهـور وقـت ایـران بـه پاکسـتان سـفر کـرده بودنـد، در دیـدار ایشـان بـا ضیاءالحـق (رئیس‌جمهـور وقـت پاکسـتان)، حجت الاسلام موسـوی نیـز حضـور داشـت. موسـوی در این دیدار به بهانه اینکه دسـتش مشـکلی دارد از دسـت دادن به ضیاءالحق اجنتـاب کـرد. هنگامـی کـه آیـت الله خامنـه‌ای از ایـن برخـورد او، اظهـار نارضایتـی می‌کنـد، وی در پاسـخ می‌گویـد: «مـن نمی‌توانـم بـه کسـی دسـت بدهـم کـه دسـتانش آغشـته بـه خـون شـهداي کویتـه اسـت و بـرادران مـا اسـیر زندان‌هـای او هسـتند.» همیـن رفتـار ایشـان باعـث شـد کـه بـا سـفارش آیـت الله خامنـه‌ای اسـیران آزاد شـوند.
رحلت
سـرانجام، این روحانی وارسـته پس از عمری مجاهدت علمی، فرهنگی و سیاسـی در تاریخ ۳۰ ژولای ۲۰۱۲م، مطابـق بـا ۱۰ رمضـان ۱۴۳۳ق، در ۸۴ سـالگی دار فانـی را وداع گفـت و روح بلندش به ملکوت اعلی پیوسـت. پیکر مطهرش در قبرسـتان حسـین‌آباد سـکرد و بلتسـتان آرام گرفت.