- صفحه اصلی
- معرفی مجمع
- اخبار
- مواضع و بيانيه ها
- بخش های سازمانی
- حوزه دبیرکل
- معاونتها
- معاونت امور بینالملل
- معاونت علمی و فرهنگی
- اخبار معاونت علمی و فرهنگی
- اخبار منشورات معاونت علمی و فرهنگی
- بخش ها
- معاون علمی و فرهنگی
- دفتر مطالعات، تحقیقات و پژوهش
- اداره کل خدمات فرهنگی و انتشارات
- اداره کل آموزش
- اداره کل فضای مجازی
- بسته های فرهنگی
- مراکز وابسته
- محصولات
- کتاب های مجمع
- فهرست موضوعی
- فهرست زبانها
- فارسی
- عربی
- اردو
- انگلیسی
- روسی
- مالایی
- تاجیکی
- کردی کرمانجی
- کردی
- کردی سورانی
- سواحیلی
- چینی
- ایتالیایی
- فرانسوی
- ترکی
- ترکی استانبولی
- ترکی، آذری
- آذری
- اسپانیایی
- آلمانی
- هوسا
- آذري كريل
- آذری فارسی
- آذری لاتين
- آلبانيايي
- ارمنی
- اندونزيايي
- برمه ای
- بلتی
- بلغاری
- بنگالی
- بوسنیایی
- پرتغالی
- پشتو
- تایلندی
- چیچوایی
- رواندایی
- سندی
- سوئدی
- فنلاندی
- فولانی
- گرجی
- لهستانی
- لوگاندا
- مالاگاشی
- نروژی
- هلندی
- هندی
- کتاب های صوتی
- تازه های نشر
- مجلات مجمع
- نرمافزار های مجمع
- رویدادها
- اجلاس مجمع عمومی
- همایشها
- جشنواره ها و مسابقه ها
- خدمات
- چهرهای ماندگار
- گالری
- آمار شیعیان جهان
- ارتباط با دفاتر مجمع
دکتر میرمحمدحسین هدی
دکتر میر محمدحسین هدی (۱۳۲۰-۱۳۸۴ش) فعال فرهنگی و از اعضای افغانستانی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که در سازمان‌های فرهنگی کشورهای مختلفی عضویت داشت و از این طریق خدماتی به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) در جهان ارائه نمود.
ایشان دانش‌آموخته رشته اقتصاد و رشته روزنامه‌نگاری و ارتباطات بود و به زبان‌های پشتو، انگلیسی، عربی، روسی و آلمانی مسلط بود و با رسانه‌های مختلف همکاری می‌کرد.
مرحوم هدی در سال ۱۳۲۰ش در کابل افغانستان به دنیا آمد و در سال ۱۳۸۴ش در کشور اتریش دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
مهاجرت به نجف
شیخ جمری از سال ۱۹۵۶م به مدت دو سال به تحصیل دروس مقدماتی ادبیات عرب، فقه و عقاید نزد شیخ عبدالله بن محمد صالح آل صالح آل طعّان بحرانی مشغول شد. سپس در سال ۱۹۶۱م به توصیه وی برای ادامه تحصیلات حوزوی به عراق مهاجرت کرد و در جوارمضجع شریف و ملکوتی حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) در نجف اشرف رحل اقامت افکند ودر حوزه علمیه این شهر دروس سطح حوزوی را نزد اساتیدی همچون محمدعلی خمایسی، محیی‌الدین غریفی نجفی، سید علاءالدین آل بحرالعلوم و سید حسین آل حسین بحرالعلوم فراگرفت. او مدتی نیز در درس خارج اصول آیت‌الله العظمی سید ابوالقاسم خویی و درس خارج فقه شهید آیت‌الله محمدباقر صدر شرکت کرد.
ایشان در طول حضور خود در نجف اشرف برای روزنامه‌ها و مجلات عراقی مانند الاضواء والتضامن الاسلامی، مقالاتی ادبی و دینی می‌نوشت و برخی از اشعار خود را نیز در آنها منتشرمی‌کرد. از این‌رو نام او در کتاب «معجم الأدباء و الکتاب العراقیین» ثبت شده‌است. او پس از بازگشت به بحرین نیز با روزنامه‌ها و مجلات این کشور همکاری می‌کرد.
شیخ جمری در سال ۱۳۹۱ق از آیت‌الله فانی اصفهانی اجازه روایت دریافت کرد و از طرف مراجع تقلیدی همچون آیات عظام سید علی سیستانی، سید علی خامنه‌ای، میرزا جوادتبریزی، محمد فاضل لنکرانی، محمدعلی اراکی، سید محمدرضا گلپایگانی، غروی و سیدحسین بحرالعلوم نیز اجازه وکالت برای دریافت وجوهات شرعیه و رسیدگی به امور حسبیه داشت.
بازگشت به بحرین و عضویت در پارلمان
شیخ جمری پس از دوازده سال تحصیل در حوزه عملیه نجف، به اصرار مردم زادگاهش، به بحرین بازگشت تا نامزد نمایندگی پارلمان ملی این کشور شود. او که به ادامه تحصیل درحوزه نجف تمایل داشت، در استفتائی از شهید آیت‌الله محمدباقر صدر و شیخ محمد امین زین‌الدین، برای پاسخ به درخواست اهالی زادگاه خود کسب تکلیف کرد. نظر شهید صدر این بود که پذیرفتن درخواست آنان واجب است و شیخ زین‌الدین نیز پذیرفتن آن را جایز دانسته بود. بدین ترتیب او به بحرین بازگشت و به همراه شیخ عیسی احمد قاسم* با کسب رأی بالا به‌عنوان نمایندگان حوزه انتخابی ۱۶ در پارلمان ملی انتخاب شدند. شیخ جمری و شیخ عیسی قاسم در قالب یک تشکل اسلامی، در پارلمان، حضوری فعال داشتند و مواضع روشن و شجاعانه‌ای اتخاذ کردند. ایشان همچنین به مدت شش سال نائب‌رئیس «جمعیة التوعیةالإس المیة» (که ریاست آن را شیخ عیسی قاسم بر عهده داشت) بود.
ایشان در سال ۱۹۷۷م به‌عنوان قاضی دادگاه عالی مذهب جعفری، منصوب شد ولی در سال ۱۹۸۸م پس از اختلاف با برخی مسئولان و نیز اعتراض به برخی مسائل کشور ازاین سمت برکنار شد و مورد بازجویی قرار گرفت، با این حال بر مواضع خود پافشاری می‌کرد. پس از آن پسر و دامادش، که عضو پارلمان بودند، دستگیر شدند و خود وی نیزدر دسامبر ۱۹۸۸م در خانه‌اش دستگیر شد؛ ولی اهالی منطقه پس از اطلاع از دستگیری وی، تظاهرات گسترده‌ای به راه انداختند و در نتیجه نیروهای امنیتی ناگزیر شدند او را آزادنمایند.
شیخ جمری بر مطالبات سیاسی خود مبنی بر لزوم اجرای قانون اساسی، تأکید بر جایگاه پارلمان و رسیدگی به پروند ه‌های سیاسی و امنیتی ادامه داد و در انتفاضه مردمی در اواخر سال۱۹۹۴م نقش برجسته‌ای ایفا کرد و در اثر آن بازداشت شد و دادگاه در سال ۱۹۹۹م او را به ۱۰سال زندان و پرداخت ۱۵ میلیون دلار محکوم کرد.
فعالیت علمی-فرهنگی
شیخ جمری از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۱م در رادیوی بحرین و گاه در تلویزیون این کشور سخنرانی می‌کرد و سخنان او غالباً در مناسبت‌های مذهبی همچون روز عاشورا، ماه رمضان، تولد وشهادت اهل‌بیت(ع) و روزهای جمعه پخش می‌شد و مورد استقبال عمومی قرار می‌گرفت. او همچنین به مدت چهار سال، در مجله المواقف، ستونی با عنوان «استفسارات دینیة» می‌نوشت که با استقبال خوانندگان روبه‌رو بود.
ایشان در سال ۱۹۸۵م مدرسه علمیه امام زین‌العابدین را در روستای بنی‌جمره تأسیس کرد که امروزه تعداد زیادی از طلبه‌ها و اساتید ، در آن به تحصیل و آموزش علوم دینی مشغول هستند. ایشان همچنین تألیفاتی در موضوعات اسلامی دارد که برخی از آنها به چاپ رسیده است؛ مانند:
من واجبات الإسلام؛
المرأة فی ظلِّ الإسلام: این کتاب سه بار تجدید چاپ شده است.
من شموع العترة الطاهرة (دربارهٔ امام هادی ع).
رحلت
ایشان پس از عمری تلاش و کوشش در راه ترویج مکتب اهل بیت(ع)، در روز ۱۸ دسامبر۲۰۰۶م دار فانی را وداع گفت. به مناسبت ارتحال این عالم شیعه مراسم‌های بزرگداشت و یادبودی در کشورهای مختلف از جمله کویت برگزار شد.
دکتر میر محمدحسین هدی (۱۳۲۰-۱۳۸۴ش) فعال فرهنگی و از اعضای افغانستانی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که در سازمان‌های فرهنگی کشورهای مختلفی عضویت داشت و از این طریق خدماتی به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) در جهان ارائه نمود.
ایشان دانش‌آموخته رشته اقتصاد و رشته روزنامه‌نگاری و ارتباطات بود و به زبان‌های پشتو، انگلیسی، عربی، روسی و آلمانی مسلط بود و با رسانه‌های مختلف همکاری می‌کرد.
مرحوم هدی در سال ۱۳۲۰ش در کابل افغانستان به دنیا آمد و در سال ۱۳۸۴ش در کشور اتریش دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
مهاجرت به نجف
شیخ جمری از سال ۱۹۵۶م به مدت دو سال به تحصیل دروس مقدماتی ادبیات عرب، فقه و عقاید نزد شیخ عبدالله بن محمد صالح آل صالح آل طعّان بحرانی مشغول شد. سپس در سال ۱۹۶۱م به توصیه وی برای ادامه تحصیلات حوزوی به عراق مهاجرت کرد و در جوارمضجع شریف و ملکوتی حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) در نجف اشرف رحل اقامت افکند ودر حوزه علمیه این شهر دروس سطح حوزوی را نزد اساتیدی همچون محمدعلی خمایسی، محیی‌الدین غریفی نجفی، سید علاءالدین آل بحرالعلوم و سید حسین آل حسین بحرالعلوم فراگرفت. او مدتی نیز در درس خارج اصول آیت‌الله العظمی سید ابوالقاسم خویی و درس خارج فقه شهید آیت‌الله محمدباقر صدر شرکت کرد.
ایشان در طول حضور خود در نجف اشرف برای روزنامه‌ها و مجلات عراقی مانند الاضواء والتضامن الاسلامی، مقالاتی ادبی و دینی می‌نوشت و برخی از اشعار خود را نیز در آنها منتشرمی‌کرد. از این‌رو نام او در کتاب «معجم الأدباء و الکتاب العراقیین» ثبت شده‌است. او پس از بازگشت به بحرین نیز با روزنامه‌ها و مجلات این کشور همکاری می‌کرد.
شیخ جمری در سال ۱۳۹۱ق از آیت‌الله فانی اصفهانی اجازه روایت دریافت کرد و از طرف مراجع تقلیدی همچون آیات عظام سید علی سیستانی، سید علی خامنه‌ای، میرزا جوادتبریزی، محمد فاضل لنکرانی، محمدعلی اراکی، سید محمدرضا گلپایگانی، غروی و سیدحسین بحرالعلوم نیز اجازه وکالت برای دریافت وجوهات شرعیه و رسیدگی به امور حسبیه داشت.
بازگشت به بحرین و عضویت در پارلمان
شیخ جمری پس از دوازده سال تحصیل در حوزه عملیه نجف، به اصرار مردم زادگاهش، به بحرین بازگشت تا نامزد نمایندگی پارلمان ملی این کشور شود. او که به ادامه تحصیل درحوزه نجف تمایل داشت، در استفتائی از شهید آیت‌الله محمدباقر صدر و شیخ محمد امین زین‌الدین، برای پاسخ به درخواست اهالی زادگاه خود کسب تکلیف کرد. نظر شهید صدر این بود که پذیرفتن درخواست آنان واجب است و شیخ زین‌الدین نیز پذیرفتن آن را جایز دانسته بود. بدین ترتیب او به بحرین بازگشت و به همراه شیخ عیسی احمد قاسم* با کسب رأی بالا به‌عنوان نمایندگان حوزه انتخابی ۱۶ در پارلمان ملی انتخاب شدند. شیخ جمری و شیخ عیسی قاسم در قالب یک تشکل اسلامی، در پارلمان، حضوری فعال داشتند و مواضع روشن و شجاعانه‌ای اتخاذ کردند. ایشان همچنین به مدت شش سال نائب‌رئیس «جمعیة التوعیةالإس المیة» (که ریاست آن را شیخ عیسی قاسم بر عهده داشت) بود.
ایشان در سال ۱۹۷۷م به‌عنوان قاضی دادگاه عالی مذهب جعفری، منصوب شد ولی در سال ۱۹۸۸م پس از اختلاف با برخی مسئولان و نیز اعتراض به برخی مسائل کشور ازاین سمت برکنار شد و مورد بازجویی قرار گرفت، با این حال بر مواضع خود پافشاری می‌کرد. پس از آن پسر و دامادش، که عضو پارلمان بودند، دستگیر شدند و خود وی نیزدر دسامبر ۱۹۸۸م در خانه‌اش دستگیر شد؛ ولی اهالی منطقه پس از اطلاع از دستگیری وی، تظاهرات گسترده‌ای به راه انداختند و در نتیجه نیروهای امنیتی ناگزیر شدند او را آزادنمایند.
شیخ جمری بر مطالبات سیاسی خود مبنی بر لزوم اجرای قانون اساسی، تأکید بر جایگاه پارلمان و رسیدگی به پروند ه‌های سیاسی و امنیتی ادامه داد و در انتفاضه مردمی در اواخر سال۱۹۹۴م نقش برجسته‌ای ایفا کرد و در اثر آن بازداشت شد و دادگاه در سال ۱۹۹۹م او را به ۱۰سال زندان و پرداخت ۱۵ میلیون دلار محکوم کرد.
فعالیت علمی-فرهنگی
شیخ جمری از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۱م در رادیوی بحرین و گاه در تلویزیون این کشور سخنرانی می‌کرد و سخنان او غالباً در مناسبت‌های مذهبی همچون روز عاشورا، ماه رمضان، تولد وشهادت اهل‌بیت(ع) و روزهای جمعه پخش می‌شد و مورد استقبال عمومی قرار می‌گرفت. او همچنین به مدت چهار سال، در مجله المواقف، ستونی با عنوان «استفسارات دینیة» می‌نوشت که با استقبال خوانندگان روبه‌رو بود.
ایشان در سال ۱۹۸۵م مدرسه علمیه امام زین‌العابدین را در روستای بنی‌جمره تأسیس کرد که امروزه تعداد زیادی از طلبه‌ها و اساتید ، در آن به تحصیل و آموزش علوم دینی مشغول هستند. ایشان همچنین تألیفاتی در موضوعات اسلامی دارد که برخی از آنها به چاپ رسیده است؛ مانند:
من واجبات الإسلام؛
المرأة فی ظلِّ الإسلام: این کتاب سه بار تجدید چاپ شده است.
من شموع العترة الطاهرة (دربارهٔ امام هادی ع).
رحلت
ایشان پس از عمری تلاش و کوشش در راه ترویج مکتب اهل بیت(ع)، در روز ۱۸ دسامبر۲۰۰۶م دار فانی را وداع گفت. به مناسبت ارتحال این عالم شیعه مراسم‌های بزرگداشت و یادبودی در کشورهای مختلف از جمله کویت برگزار شد.