- صفحه اصلی
- معرفی مجمع
- اخبار
- مواضع و بيانيه ها
- بخش های سازمانی
- حوزه دبیرکل
- معاونتها
- معاونت امور بینالملل
- معاونت علمی و فرهنگی
- اخبار معاونت علمی و فرهنگی
- اخبار منشورات معاونت علمی و فرهنگی
- بخش ها
- معاون علمی و فرهنگی
- دفتر مطالعات، تحقیقات و پژوهش
- اداره کل خدمات فرهنگی و انتشارات
- اداره کل آموزش
- اداره کل فضای مجازی
- بسته های فرهنگی
- مراکز وابسته
- محصولات
- کتاب های مجمع
- فهرست موضوعی
- فهرست زبانها
- فارسی
- عربی
- اردو
- انگلیسی
- روسی
- مالایی
- تاجیکی
- کردی کرمانجی
- کردی
- کردی سورانی
- سواحیلی
- چینی
- ایتالیایی
- فرانسوی
- ترکی
- ترکی استانبولی
- ترکی، آذری
- آذری
- اسپانیایی
- آلمانی
- هوسا
- آذري كريل
- آذری فارسی
- آذری لاتين
- آلبانيايي
- ارمنی
- اندونزيايي
- برمه ای
- بلتی
- بلغاری
- بنگالی
- بوسنیایی
- پرتغالی
- پشتو
- تایلندی
- چیچوایی
- رواندایی
- سندی
- سوئدی
- فنلاندی
- فولانی
- گرجی
- لهستانی
- لوگاندا
- مالاگاشی
- نروژی
- هلندی
- هندی
- کتاب های صوتی
- تازه های نشر
- مجلات مجمع
- نرمافزار های مجمع
- رویدادها
- اجلاس مجمع عمومی
- همایشها
- جشنواره ها و مسابقه ها
- خدمات
- چهرهای ماندگار
- گالری
- آمار شیعیان جهان
- ارتباط با دفاتر مجمع
شیخ عبدالله سیف لینگاناوکا
شیخ عبدالله سیف لینگاناوکا (۱۳۱۷/۱۳۱۸-۱۳۹۹ش) (Sheikh Abdallah Seif Ling'anaweka) روحانی مستبصر اهل تانزانیا بود که عمر بابرکت خویش را وقف نشر و ترویج مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در منطقه شرق آفریقا و خدمت به پیروان این مکتب نورانی در کشورهای تانزانیا و موزامبیک نمود. ایشان از اعضای اصلی جمعیت شیعیان اثناعشری تانزانيا موسوم به «T.I.C» بود و تا زمان رحلتش به‌عنوان رئیس جامعه شیعیان این کشور شناخته می‌شد.
این روحانی مستبصر، همچنین نخستین مبلغ راستین شیعه در کشور موزامبیک شناخته می‌شد. ایشان دوازده سال از عمر خویش را به ترویج و تبلیغ مکتب اهل‌بیت(ع) در کشور اختصاص داد و در همین راستا شعبه‌ای از مؤسسه شیعی بلال مسلم میشن را در آنجا احداث کرد.
عبدالله سیف، از مرتبطان مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) بود و با علامه سید سعید اختر رضوی نیز روابط خوبی داشت از این رو نزد شیعیان خوجه اثناعشری نیز از مقبولیت بالایی برخوردار بود.
زندگی‌نامه
شیخ عبدالله سیف لینگاناوکا معروف به «شیخ عبدالله سیف »، در سال ۱۹۳۹م ( ۱۳۱۷ / ۱۳۱۸ ش) در روستای منا نگوله (Mnan’gole) در شهر لیندی، جنوبی‌ترین شهرساحلی کشور تانزانیا به‌دنیا آمد.
او برای تحصیل علوم حوزوی به مدت حدود ده سال به دارالسلام که در آن زمان پایتخت تانزانیا بود و پس از آن، حدود یازده سال به کشورهای عراق، لبنان و ایران هجرت کرد و در سال ۱۹۸۰م، به تانزانیا بازگشت.
شیخ عبدالله سیف در سال ۱۹۹۰م، برای تبلیغ مذهب اهل‌بیت(ع) به کشور موزامبیک رفت و پس از حدود دوازده سال به دارالسلام برگشت.
کتابی با موضوع زندگی‌نامه شیخ عبدالله سیف به نام «Jasiri Sheikh Abdallah seif LINGANAWEKA؛ شجاع، شیخ عبدالله سیف لینگاناوکا»، به قلم مصطفی خطیبو نکونگا، به زبان سواهیلی نوشته شده است.
تحصیلات
شیخ عبدالله سیف در سال ۱۹۵۸م برای فراگیری دروس اسلامی به شهر دارالسلام درتانزانيا، هجرت کرد. او برای امرار معاش و گذران امورات زندگی، روزها در کارخانه نساجی کار می‌کرد و شب‌ها به تحصیل علوم دینی می‌پرداخت.
او از سال ۱۹۶۴م، در دروس سید سعیداختر رضوی، عالم شیعه اهل هند و مؤسس «سازمان بلال مسلم میشن» در تانزانیا شرکت می‌کرد؛ تا اینکه علامه سید اختر او و چند نفر از طلبه‌های تانزانیایی را در سال ۱۹۶۸م برای تحصیل در حوزه علمیه نجف، به عراق رهسپار کرد.
شیخ عبدالله و دوستانش از طریق حمل و نقل دریایی، به بصره و از آنجا به نجف رفتند. حکومت وقت عراق، مردی را که میزبان آنها در عراق بود، به وارد کردن جاسوس‌های آفریقایی متهم و در سال ۱۹۶۹م اعدام کرد. این ماجرا و نیز، دیگر شرایط تنش‌زای سیاسی عراق در آن دوران، اجازه نداد شیخ عبدالله سیف و دوستانش، تحصیلات خود را در عراق به پایان برسانند.
شیخ عبدالله به همراه دوستان هم‌وطنش، با هماهنگی که آیت‌الله سید محسن حكيم با امام موسی صدر انجام داده بود، در سال ۱۹۷۰م به لبنان رفتند و در «معهد الدراسات الاسلامیة» در شهر صور که توسط امام موسی صدر اداره می‌شد، مشغول به تحصیل شدند.
شیخ عبدالله سیف و دوستانش، پس از هماهنگی علامه سید اختر رضوی، با مؤسسه دارالتبليغ اسلامی در قم، برای ادامه تحصیل به شهر قم در کشور ایران، مهاجرت کردند. آنان در سال ۱۹۷۳م، وارد قم شدند و در دارالتبليغ اسلامی تحت اشراف آیت‌الله سید محمدکاظم شریعتمداری، مشغول به تحصیل علوم حوزوی گردیدند.
شیخ عبدالله در سال ۱۹۸۰م، به تانزانیا بازگشت. او تحصیلات کلاسیک را نیز تا دوره متوسطه از طریق تحصیلات پستیِ بریتانیا گذراند.
تشرف به تشیع
نخستین جرقه شیعه‌شدن عبدالله سیف، از سوی شیخ محمدعلی انگونگابوری (SheikhMbogaBure)، از روحانیان شیعه بومی، که یکی از نخستین مروجان شیعه در تانزانیا بود، ایجاد شد. او در سال ۱۹۶۴م، عبدالله سیف را با علامه سید سعیداختر رضوی آشنا کرد و عبدالله سیف چند سال نزد او دروس حوزوی خواند.
شیخ عبدالله پیش از سفر به عراق، وقتی به روستای زادگاهش رفت، ساکنان روستا که از اهل‌سنت بودند او را به دلیل گرایش به مذهب شیعه، تهدید به قتل کردند؛ ولی پدربزرگش که از عالمان اهل‌سنت بود، او را به تحقیق بیشتر و درک بهتر دین تشویق کرد.
یکی از عواملی که باعث شد شیخ عبدالله سیف به سوی مذهب شیعه جذب شود، عالمان و استادان شیعه بودند که با روی باز به سؤالات او درباره دیگر فرقه‌ها و مذاهب اسلامی پاسخ می‌دادند و سؤا ل‌کنندگان را از خود دور نمی‌کردند و طرح اینگونه سؤالات را غیراخلاقی نمی‌شمردند.
تلبس به لباس روحانیت
شیخ عبدالله سیف به‌دست آیت‌الله سید محسن حکیم ملبس به لباس روحانیت شد. آیت‌الله حکیم هنگام عمامه به سر گذاشتن، به او و دیگر طلابی که به لباس روحانیت ملبس شده بودند، توصیه کرد لباس روحانیت را در هیچ شرایطی از تن بیرون نیاورند. آیت‌الله حکیم با تعبیری آمیخته با شوخی گفت: «این لباس را فقط غسال می‌تواند از بدن شما بیرون بیاورد». به دنبال این توصیه، شیخ عبدالله سيف در تمام طول زندگی‌اش، مقید به پوشیدن لباس روحانیت بود. او حتی در شرایط سخت آب و هوایی تانزانیا که در برخی از فصل‌های سال بسیار گرم و شرجی است، چه در سفر، چه در غیر سفر، لباس روحانیت را بر تن داشت.
فعالیت‌ها
شیخ عبدالله سیف سعید، پس از بازگشت به تانزانیا در سال ۱۹۸۰م، تحت اشراف علامه سید اختر رضوی، مشغول به تبلیغ اسلام و مکتب اهل‌بیت(ع) در مناطق مختلف تانزانیا شد. او همچنین به تدریس در مرکز «بلال مسلم میشن» که توسط علامه سید سعیداختر و دیگر عالمان شیعه تأسیس شده بود، پرداخت.
شیخ عبدالله سيف، در سال ۱۹۹۰م، از سوی علامه سید اختر رضوی به کشور موزامبیک رفت و شعبه‌ای از مؤسسه «بلال مسلم میشن» را در شهر نامپولا در شمال این کشور راه‌اندازی کرد. وی سالیان متمادی در این منطقه، مشغول به تبلیغ و تدریس دروس دینی، بر طبق مذهب اهل‌بیت(ع) شد.
عبدالله سیف با درگذشت علامه سید اختر رضوی در سال ۲۰۰۲م، به دارالسلام پایتخت تانزانیا برگشت و در مؤسسه بلال مسلم میشن به فعالیت‌های تبلیغی ادامه داد. او پس ازمدتی، از این مرکز بیرون آمده و به‌طور آزاد به تبلیغ در شهر دارالسلام و مناطق جنوبی تانزانیا مشغول شد.
وی تا پایان عمر در روستای زادگاهش منانگوله به فعالیت‌های مذهبی و نیز خدمات اجتماعی مانند توزیع آب در مناطق کم‌آب پرداخت.
رحلت
شیخ عبدالله روز جمعه ۲۲ شهریور 1399 ش ( ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰ م/ ۲۳ محرم ۱۴۴۲ق) در 81 سالگی در شهر دارالسلام تانزانیا درگذشت و روز بعد از آن، در زادگاهش، شهر لیندی دفن شد.
برای درگذشت وی، شخصیت‌ها و نهادهای مختلفی مانند فدراسیون جماعات شیعه خوجه اثناعشری آفریقا و هیئت مسلمانان بلال تانزانیا پیام تسلیت صادر کردند.
مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بیانیه‌ای در تسلیت درگذشت شیخ عبدالله صادر کرد، در بخشی از این بیانیه درباره او چنین آمده است: «وی همواره چونان خورشیدی درخشان در منطقه شرق آفریقا روشنگری داشت و مبین معارف دین مبین اسلام و معارف اهل‌بیت(ع) بود.»
شیخ عبدالله سیف لینگاناوکا (۱۳۱۷/۱۳۱۸-۱۳۹۹ش) (Sheikh Abdallah Seif Ling'anaweka) روحانی مستبصر اهل تانزانیا بود که عمر بابرکت خویش را وقف نشر و ترویج مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در منطقه شرق آفریقا و خدمت به پیروان این مکتب نورانی در کشورهای تانزانیا و موزامبیک نمود. ایشان از اعضای اصلی جمعیت شیعیان اثناعشری تانزانيا موسوم به «T.I.C» بود و تا زمان رحلتش به‌عنوان رئیس جامعه شیعیان این کشور شناخته می‌شد.
این روحانی مستبصر، همچنین نخستین مبلغ راستین شیعه در کشور موزامبیک شناخته می‌شد. ایشان دوازده سال از عمر خویش را به ترویج و تبلیغ مکتب اهل‌بیت(ع) در کشور اختصاص داد و در همین راستا شعبه‌ای از مؤسسه شیعی بلال مسلم میشن را در آنجا احداث کرد.
عبدالله سیف، از مرتبطان مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) بود و با علامه سید سعید اختر رضوی نیز روابط خوبی داشت از این رو نزد شیعیان خوجه اثناعشری نیز از مقبولیت بالایی برخوردار بود.
زندگی‌نامه
شیخ عبدالله سیف لینگاناوکا معروف به «شیخ عبدالله سیف »، در سال ۱۹۳۹م ( ۱۳۱۷ / ۱۳۱۸ ش) در روستای منا نگوله (Mnan’gole) در شهر لیندی، جنوبی‌ترین شهرساحلی کشور تانزانیا به‌دنیا آمد.
او برای تحصیل علوم حوزوی به مدت حدود ده سال به دارالسلام که در آن زمان پایتخت تانزانیا بود و پس از آن، حدود یازده سال به کشورهای عراق، لبنان و ایران هجرت کرد و در سال ۱۹۸۰م، به تانزانیا بازگشت.
شیخ عبدالله سیف در سال ۱۹۹۰م، برای تبلیغ مذهب اهل‌بیت(ع) به کشور موزامبیک رفت و پس از حدود دوازده سال به دارالسلام برگشت.
کتابی با موضوع زندگی‌نامه شیخ عبدالله سیف به نام «Jasiri Sheikh Abdallah seif LINGANAWEKA؛ شجاع، شیخ عبدالله سیف لینگاناوکا»، به قلم مصطفی خطیبو نکونگا، به زبان سواهیلی نوشته شده است.
تحصیلات
شیخ عبدالله سیف در سال ۱۹۵۸م برای فراگیری دروس اسلامی به شهر دارالسلام درتانزانيا، هجرت کرد. او برای امرار معاش و گذران امورات زندگی، روزها در کارخانه نساجی کار می‌کرد و شب‌ها به تحصیل علوم دینی می‌پرداخت.
او از سال ۱۹۶۴م، در دروس سید سعیداختر رضوی، عالم شیعه اهل هند و مؤسس «سازمان بلال مسلم میشن» در تانزانیا شرکت می‌کرد؛ تا اینکه علامه سید اختر او و چند نفر از طلبه‌های تانزانیایی را در سال ۱۹۶۸م برای تحصیل در حوزه علمیه نجف، به عراق رهسپار کرد.
شیخ عبدالله و دوستانش از طریق حمل و نقل دریایی، به بصره و از آنجا به نجف رفتند. حکومت وقت عراق، مردی را که میزبان آنها در عراق بود، به وارد کردن جاسوس‌های آفریقایی متهم و در سال ۱۹۶۹م اعدام کرد. این ماجرا و نیز، دیگر شرایط تنش‌زای سیاسی عراق در آن دوران، اجازه نداد شیخ عبدالله سیف و دوستانش، تحصیلات خود را در عراق به پایان برسانند.
شیخ عبدالله به همراه دوستان هم‌وطنش، با هماهنگی که آیت‌الله سید محسن حكيم با امام موسی صدر انجام داده بود، در سال ۱۹۷۰م به لبنان رفتند و در «معهد الدراسات الاسلامیة» در شهر صور که توسط امام موسی صدر اداره می‌شد، مشغول به تحصیل شدند.
شیخ عبدالله سیف و دوستانش، پس از هماهنگی علامه سید اختر رضوی، با مؤسسه دارالتبليغ اسلامی در قم، برای ادامه تحصیل به شهر قم در کشور ایران، مهاجرت کردند. آنان در سال ۱۹۷۳م، وارد قم شدند و در دارالتبليغ اسلامی تحت اشراف آیت‌الله سید محمدکاظم شریعتمداری، مشغول به تحصیل علوم حوزوی گردیدند.
شیخ عبدالله در سال ۱۹۸۰م، به تانزانیا بازگشت. او تحصیلات کلاسیک را نیز تا دوره متوسطه از طریق تحصیلات پستیِ بریتانیا گذراند.
تشرف به تشیع
نخستین جرقه شیعه‌شدن عبدالله سیف، از سوی شیخ محمدعلی انگونگابوری (SheikhMbogaBure)، از روحانیان شیعه بومی، که یکی از نخستین مروجان شیعه در تانزانیا بود، ایجاد شد. او در سال ۱۹۶۴م، عبدالله سیف را با علامه سید سعیداختر رضوی آشنا کرد و عبدالله سیف چند سال نزد او دروس حوزوی خواند.
شیخ عبدالله پیش از سفر به عراق، وقتی به روستای زادگاهش رفت، ساکنان روستا که از اهل‌سنت بودند او را به دلیل گرایش به مذهب شیعه، تهدید به قتل کردند؛ ولی پدربزرگش که از عالمان اهل‌سنت بود، او را به تحقیق بیشتر و درک بهتر دین تشویق کرد.
یکی از عواملی که باعث شد شیخ عبدالله سیف به سوی مذهب شیعه جذب شود، عالمان و استادان شیعه بودند که با روی باز به سؤالات او درباره دیگر فرقه‌ها و مذاهب اسلامی پاسخ می‌دادند و سؤا ل‌کنندگان را از خود دور نمی‌کردند و طرح اینگونه سؤالات را غیراخلاقی نمی‌شمردند.
تلبس به لباس روحانیت
شیخ عبدالله سیف به‌دست آیت‌الله سید محسن حکیم ملبس به لباس روحانیت شد. آیت‌الله حکیم هنگام عمامه به سر گذاشتن، به او و دیگر طلابی که به لباس روحانیت ملبس شده بودند، توصیه کرد لباس روحانیت را در هیچ شرایطی از تن بیرون نیاورند. آیت‌الله حکیم با تعبیری آمیخته با شوخی گفت: «این لباس را فقط غسال می‌تواند از بدن شما بیرون بیاورد». به دنبال این توصیه، شیخ عبدالله سيف در تمام طول زندگی‌اش، مقید به پوشیدن لباس روحانیت بود. او حتی در شرایط سخت آب و هوایی تانزانیا که در برخی از فصل‌های سال بسیار گرم و شرجی است، چه در سفر، چه در غیر سفر، لباس روحانیت را بر تن داشت.
فعالیت‌ها
شیخ عبدالله سیف سعید، پس از بازگشت به تانزانیا در سال ۱۹۸۰م، تحت اشراف علامه سید اختر رضوی، مشغول به تبلیغ اسلام و مکتب اهل‌بیت(ع) در مناطق مختلف تانزانیا شد. او همچنین به تدریس در مرکز «بلال مسلم میشن» که توسط علامه سید سعیداختر و دیگر عالمان شیعه تأسیس شده بود، پرداخت.
شیخ عبدالله سيف، در سال ۱۹۹۰م، از سوی علامه سید اختر رضوی به کشور موزامبیک رفت و شعبه‌ای از مؤسسه «بلال مسلم میشن» را در شهر نامپولا در شمال این کشور راه‌اندازی کرد. وی سالیان متمادی در این منطقه، مشغول به تبلیغ و تدریس دروس دینی، بر طبق مذهب اهل‌بیت(ع) شد.
عبدالله سیف با درگذشت علامه سید اختر رضوی در سال ۲۰۰۲م، به دارالسلام پایتخت تانزانیا برگشت و در مؤسسه بلال مسلم میشن به فعالیت‌های تبلیغی ادامه داد. او پس ازمدتی، از این مرکز بیرون آمده و به‌طور آزاد به تبلیغ در شهر دارالسلام و مناطق جنوبی تانزانیا مشغول شد.
وی تا پایان عمر در روستای زادگاهش منانگوله به فعالیت‌های مذهبی و نیز خدمات اجتماعی مانند توزیع آب در مناطق کم‌آب پرداخت.
رحلت
شیخ عبدالله روز جمعه ۲۲ شهریور 1399 ش ( ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰ م/ ۲۳ محرم ۱۴۴۲ق) در 81 سالگی در شهر دارالسلام تانزانیا درگذشت و روز بعد از آن، در زادگاهش، شهر لیندی دفن شد.
برای درگذشت وی، شخصیت‌ها و نهادهای مختلفی مانند فدراسیون جماعات شیعه خوجه اثناعشری آفریقا و هیئت مسلمانان بلال تانزانیا پیام تسلیت صادر کردند.
مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بیانیه‌ای در تسلیت درگذشت شیخ عبدالله صادر کرد، در بخشی از این بیانیه درباره او چنین آمده است: «وی همواره چونان خورشیدی درخشان در منطقه شرق آفریقا روشنگری داشت و مبین معارف دین مبین اسلام و معارف اهل‌بیت(ع) بود.»