زندگینامه
محیالدین حلمـی الغنـدور اهـل اسـتان قاهـره در مصـر و فرزنـد «محمـد حلمـی الغنـدور» اسـت. پـدرش بیـن سـالهای ۱۹۷۱ و ۱۹۷۶م نماینـده مجلـس الشـعب مصـر بـود.او بـا «ایمـان فخـر السـبکی» ازدواج کـرد و «سـلمی الغنـدور» یکـی از دختـران وی، مدیر المپیاد بینالمللـی ویـژه معلـولان ذهنـی در مصـر اسـت. محیالدین حلمـی الغنـدور در ۲۰ اردیبهشـت ۱۳۹۳ش(10 مـی2014م) درگذشـت
مسئولیتها
برخی از مسئولیتهای محیالدین حلمی الغندور عبارتاند از:
- نماینده وقت پارلمان مصر دبیر کل حزب االحرار مصر (۱۳۹۱ش)
- رئیس هیئت دیپلماسی مصر که به ایران سفر کردند (۱۳۹۰ش)
- رئیس هیئت بازرگانی مصر و ایران (۱۳۹۰ش)
- مسئول جامعه امام الصادق(ع) در مصر
- مسئول مرکز پزشکی امام رضا(ع) در مصر
- دارنده نمایندگی شرکتهای پارسخودرو، ایرانخودرو و سایپا در مصر
فعالیتها
محیالدین الغنـدور در اردیبهشـت ۱۳۹۰ش (2014م) بهعنـوان رئیـس هیئـت دیپلماسـی مصـر و رئیـس انجمـن بازرگانـان مصـر، بـه ایـران سـفر کـرد. او پـس از سـقوط حکومـت حسـنیمبارک، بـرای برقـراری ارتبـاط دیپلماتیـک و همـکاری اقتصـادی بیـن مصر و ایـران انجام تلاش زیـادی کـرد.
وی قبـل از آن، در آبـان سـال ۱۳۷۸ش نیـز تصمیـم داشـت در منطقـه آزاد کیـش، نمایشـگاه اقتصـادی و فرهنگـی بـا سـرمایهای بالـغ بـر شـش میلیون و پانصـد هزار دلار ایجـاد کند. محیالدین الغنـدور بـا مجمـع جهانـی اهلبیـت(ع) در ارتبـاط بـود و بـرای تقریـب مذاهـب و فرقههـای اسلامی تلاش میکـرد.
برخـی خبرگزاریهـا در سـال ۱۳۹۰ش، از او بهعنـوان کاندیـدای احتمالـی شـیعیان مصـر نـام بردهانـد. او در ۲۵ اردیبهشـت ۱۳۹۰ش بهعنـوان نخبـه و فعـال در مسـیر تحقـق صلـح جهانـی، در «کنفرانـس بینالمللـی ائتلاف جهانـی علیـه تروریسـم بـرای صلـح عادلانـه» در ایـران شـرکت و سـخنرانی کـرد.
همچنیـن، بـا او در مسـتند ۲۶ قسـمتی «در مسـیر نیـل» بـه کارگردانی سـعید مسـتغاثی، درباره تاریـخ حضـور اسلام در مصـر و نقـش آن در بیـداری اسلامی، گفتگو شـده اسـت
اندیشهها
برخـی از اندیشـههای الغنـدور دربـاره سیاسـت داخلی مصر، سیاسـت خارجی، انقلاب اسلامی ایـران و وحدت اسلامی عبارت اسـت از:
سیاست داخلی مصر: محیالدین الغنـدور از مخالفـان و مبـارزان علیـه رژیـم حسـنیمبارک بـود. او همچنیـن از مخالفـان جریـان سـلفیه و از حامیـان اسلامگرایان میانـهرو بود و به اخوانالمسـلمین برای ائتلاف بـا سـلفیها انتقـاد میکـرد. وی منتقد کابینه اخوانالمسـلمین بـود و از کودتای ارتش علیه محمد مرسـی، رئيسجمهـور وقـت مصـر، حمایـت کرد.
سیاست خارجی: محیالدین الغنـدور اندیشـههای ضـد اسـتعماری داشـت و از مخالفـان دخالتهـای ایـالات متحـده آمریـکا و رژیـم صهیونیسـتی در دیگـر کشـورها بـود. الغندور سلسـله قیامهایی را که از سـال ۱۳۸۹ش در کشـورهای عربی رخ داد، بیداری اسلامی و نشـئت گرفتـه از انقلاب اسلامی مـردم ایـران میدانسـت، کـه بـا الگـو گرفتن از امام حسـین(ع) به دسـت آمـده اسـت. محیالدین الغنـدور میگوید:«آرمـان نهایـی بیـداری اسلامی تشـکیل امـت واحـده و یکپارچـه اسلامی اسـت، کـه بـدون رهایـی قـدس شـریف از چنـگ رژیـم صهیونیسـتی غاصـب محقـق نخواهـد شـد؛ بنابرایـن میتـوان نتیجهگیـری کـرد کـه آرمـان بیـداری اسلامی همـان آرمـان فلسـطین اسـت»
انقلاب اسلامی ایران: الغنـدور معتقـد بـود امـام خمینـی(ره) در انقلاب اسلامی ایـران در سـال ۱۳۵۷ش، بـا اجرای حکومـت اسلامی، نظـم خاورمیانـه را تغییـر داد. او حکومـت جمهوری اسلامی ایـران را حکومتی دموکراتیـک بـر اسـاس قوانیـن اسلام میدانسـت.
وی، آزادی و اسلام را از ویژگیهـای ایـران در دروان پـس از پیـروزی انقلاب معرفـی میکـرد و معتقـد بـود ایـالات متحـده آمریـکا و رژیـم صهیونیسـتی سـعی در برانـدازی نظـام جمهـوری اسلامی را داشـتند ولـی موفـق نبودهانـد. محیالدین الغندور میگوید:« عزتـی کـه بـا برافروختـه شـدن شـعلههای انقلاب ایـران به ثمر رسـید، پس از چندیـن سـال در دامـن خاورمیانـه شـعلهور شـده و به امید خـدا موجبات سـربلندی و عـزت امـت اسلامی را نیز فراهم سـازد.«
منادی وحدت: محیالدین الغنـدور بـه وحـدت اسلامی میـان فرقههـا و مذاهـب اسلامی اعتقـاد داشـت و ایجـاد اختلاف بیـن پیـروان مذاهـب اسلامی را بخشـی از فعالیتهـای دولتهـای اسـتعمارگر میدانسـت. او مقدمـه ایجـاد وحـدت را برکناری برخی حاکمان کشـورهای خلیجفارس میدانسـت کـه پیـرو سیاسـتهای غـرب هسـتند. محیالدین الغندور میگوید:«مذاهـب اسلامي از نظـر فقهـي بـا يکديگر هيچ اختلافي ندارنـد، و همه يک خـدا را مـي پرسـتند و يـک قبلـه، کتـاب و پيامبر دارنـد و اختلافـات موجود، سـاخته دسـت حکام، مسـتکبران و رسـانههای اسـتعماری است.«
او مراکـزی چـون «انجمـن دوسـتی ایـران و مصـر»، «مجموعـه تقریب مذاهـب»، «حوزه علمیه قم» و «دانشـگاه الازهر» را از نهادهایی میدانسـت که میتوانند جلوی ایجاد اختلاف میان شـیعه و اهلسـنت را بگیرند.