آیت‌الله رمضانی: کرامت و عدالت ۲ اصل ایجابی در اسلام است+ فیلم
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) گفت: اگر مجموعه معارف در قرآن کریم و روایات را مورد مداقه قرار بدهیم می بینیم که اسلام دو اصل ایجابی دارد که اولی کرامت و دیگری عدالت است. کرامت نسبت به آن جنبه های فردی و شخصی است که باید در هر جایی حفظ شود. عدالت نیز در نوع مواجهه نظام اسلامی نسبت به افراد و اشخاص می باشد.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) - آیت الله رضا رمضانی شامگاه پنج شنبه در برنامه آفتاب شرقی در شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با بیان این که حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه، شامل ویژگی ها و خصوصیت های برادر دینی از زبان حضرت امیرالمومنین(ع) است، اظهار کرد: امام علی(ع) در این حکمت در خصوص برادر دینی خود گفتند که «کَانَ ضَعِیفاً مُسْتَضْعَفاً»((به دلیل نهایت تواضع بر حسب ظاهر) انسان ضعیفی بود و مردم نیز او را ضعیف می شمردند). شخص مومن به لحاظ ایمان همچون کوه قوی است و چنین انسانی به لحاظ قوت و قدرتی که دارد، هیچ وقت از ایمان خود برنمی گردد و این بسیار مهم است، اما همین انسان در مواجهه و برخورد با دیگران، خودش را ضعیف و متواضع نشان می دهد و این تواضع به خصوص برای کسانی که از یک سری دارایی ها، برخوردار هستند، می تواند نقش آفرین باشد.
وی، نشانه کسانی همچون دانشمندان و عالمان که از دارایی علم برخوردار هستند را تواضع دانست و تصریح کرد: انسان هر چه دانشش بیشتر شود، پی می برد که نادانی هایش بیشتر است تا جایی می رسد که بگوید که بدانستم همی نادانم و این بسیار مهم است. انسانی که ثروت و دارایی دارد، باید تواضع داشته باشد و در این صورت می تواند رشد کند. اما انسانی که دارایی اش موجب تکبر و خودبرتربینی شود و خودش را بالاتر از دیگران ببیند، قطعا رشد نخواهد کرد. امام رضا(ع) یک تعبیری دارند که عقل مومن کامل نمی شود مگر این که ده ویژگی داشته باشد و از جمله این ویژگی ها این است که انسان مومن، کارهای بزرگ خودش را کوچک و کارهای کوچک دیگران را بزرگ می بیند. ویژگی دهم این است که هیچ وقت انسان مومن، دیگران را کوچک تر از خودش نمی بیند، بلکه خودش را همواره کوچک تر از دیگران می بیند و این خیلی مهم است.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به ضرورت ایستادگی در مقابل مستکبران اظهار کرد: این که انسان در مسیر رشد و تکامل خود باید تواضع داشته باشد، به این معنا نیست که در برابر دشمنان و مستکبران و اهل تکبر، متواضع باشد، بلکه مواجهه در مقابل کسانی که اهل تکبر هستند باید یک مواجهه خاص باشد. امام علی علیه السّلام فرمودند: التَّکَبُرُ علی المتکبِّرِ هُوَ التّواضُعِ بِعَیْنِهِ. تکبر در برابر شخص متکبر عین تواضع است. لذا نوع مواجهه با کسانی که مستکبر هستند و ظلم می کنند، باید متفاوت باشد. در مقابل چنین افرادی نباید انسان از خودش تواضع و ضعف نشان بدهد.
آیت الله رمضانی افزود: حضرت امیرالمومنین(ع) در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه در خصوص برادر دینی خود گفتند که «کَانَ ضَعِیفاً مُسْتَضْعَفاً» برادر دینی من ضعیف است یعنی متواضع و مستضعف است. امام علی(ع) در اینجا نمی خواهد بگوید که او استضعاف فکری دارد، بلکه او به لحاظ فکری رشد کرده بود. این برادر دینی کسی است که مظلوم واقع و به او ظلم شده است. اگر مجموعه معارف در قرآن کریم و روایات را مورد مداقه قرار بدهیم می بینیم که اسلام دو اصل ایجابی دارد که اولی کرامت و دیگری عدالت است. کرامت نسبت به آن جنبه های فردی و شخصی است که باید در هر جایی حفظ شود. عدالت نیز در نوع مواجهه نظام اسلامی نسبت به افراد و اشخاص می باشد. این عدالت می تواند از طرف خود مردم نسبت به دولت یا از طرف دولت نسبت به مردم یا از طرف خود مردم به مردم باشد که به آن، گستره عدالت می گویند.
وی به دو اصل سلبی در اسلام اشاره کرد و گفت: این دو اصل سلبی ظلم و انظلام است، یعنی باید نه ظلم کرد و نه ظلم را پذیرفت. لذا مظلوم، دو معنا پیدا می کند، یک معنای منفی مظلوم این است که ظلم را بپذیرد و البته نباید این کار را انجام بدهد. در روایات هم داریم که «الظالم و المظلوم، کلاهما فی النار»(ظالم و مظلوم هر دو در آتش دوزخ هستند) ظالم به دلیل ظلم کردنش و مظلوم به دلیل پذیرش ظلم، مجازات می شوند. وقتی که می گوییم مستضعف، مظلوم است و به او ظلم می شود، به این معنا نیست که او ظلم را می پذیرد. بلکه یک عده ای که به قدرت می رسند، نسبت به یک عده دیگر، ظلم می کنند و آن گروه دوم، مستضعف و مظلوم هستند و ما این مسئله را در خصوص ائمه معصومین(ع) و برخی از انسان ها داریم.
آیت الله رمضانی با ذکر این نکته که براساس بیان امام علی(ع) همین برادر دینی که متواضع و مستضعف است، در مواجهه با یک امر جدی که باید در صحنه حضور پیدا کند، آن صحنه را ترک نمی کند، افزود: حضرت امیرالمومنین(ع) در این خصوص در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه فرمودند که «فَإِنْ جَاءَ الْجِدُّ فَهُوَ لَیْثُ غَابٍ وَ صِلُّ وَادٍ» (ولی هرگاه کار مهم و جدی به میان می آمد همچون شیر بیشه می خروشید و مانند مار بیابانی به حرکت درمی آمد.) تعبیر امام علی(ع) این است که آن برادر دینی وقتی که یک امر جدی پیش بیاید، به صورت جدی به وظیف و تکلیف خودش عمل می کند و هیچ وقت در امر جدی کوتاه نمی آید.
وی به ضرورت الگوگیری از حضرت امیرالمومنین(ع) پرداخت و اظهار کرد: امام علی(ع) در بیانی فرمودند که شما نمی توانید در نوع غذا خوردن و پوشش، من را به عنوان الگو قرار بدهید، چون براساس آنچه ذکر شده است، حضرت امیرالمومنین(ع) به دو قرص نان، اکتفا می کردند. ما وقتی به این عبارت می رسیم، شرمنده می شویم، چون نه در غذا خوردن و نه در پوشش، چنین رعایتی را نداریم. البته شرایط و زمانه نیز فرق می کند، اما به هر حال زیاده خواهی هم نکته ای است که انسان باید به آن توجه داشته باشد. امام علی(ع) پس از بیان شیوه زندگی خود فرمودند که «اَلا وَ اِنَّکُم لا تَقدِرونَ عَلی ذلِک وَ لکِن اَعینونی بِوَرَعٍ وَ اجتِهادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سُدادٍ» (ولی مرا با پرهیزگاری و تلاش (برای پاک زیستن) و عفت و پیمودن راهِ درست یاری دهید) حضرت امیرالمومنین(ع) گفتند که شما در چند چیز می توانید به من کمک کنید و در این مسیر قرار بگیرد، یکی در ورع و تقوا است، یکی دیگر در تلاش و کوشش است، یعنی وقتی صحنه تلاش باشد، صحنه را ترک نکنید و در پاکی و پاکدستی و پاکدامنی و استحکام و مقاومت در میدان مبارزه و میدان کار به صورت جدی قرار بگیرید.
دبیرکل مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) خاطرنشان کرد: انسان باید آنچه را که جدی باشد، جدی تلقی کند. یکی از بزرگان می گفت که یک شخصی را که از دنیا رفته بود در خواب دید و از او پرسید که آنجا را چگونه می بینی؟ آن فرد از دنیا رفته پاسخ داد آنچه را که ما شوخی گرفته بودیم اینجا خیلی جدی گرفتند و آنچه را که ما جدی گرفته بودیم اینجا خیلی شوخی گرفتند و به راحتی از آن می گذرند. امیدوار هستیم که از این معارف در زندگی خودمان استفاده کنیم و بهره مند شویم.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) گفت: اگر مجموعه معارف در قرآن کریم و روایات را مورد مداقه قرار بدهیم می بینیم که اسلام دو اصل ایجابی دارد که اولی کرامت و دیگری عدالت است. کرامت نسبت به آن جنبه های فردی و شخصی است که باید در هر جایی حفظ شود. عدالت نیز در نوع مواجهه نظام اسلامی نسبت به افراد و اشخاص می باشد.
به گزارش پایگاه رسمی اطلاع رسانی مجمع جهانی اهل بیت(ع) - آیت الله رضا رمضانی شامگاه پنج شنبه در برنامه آفتاب شرقی در شبکه یک صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با بیان این که حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه، شامل ویژگی ها و خصوصیت های برادر دینی از زبان حضرت امیرالمومنین(ع) است، اظهار کرد: امام علی(ع) در این حکمت در خصوص برادر دینی خود گفتند که «کَانَ ضَعِیفاً مُسْتَضْعَفاً»((به دلیل نهایت تواضع بر حسب ظاهر) انسان ضعیفی بود و مردم نیز او را ضعیف می شمردند). شخص مومن به لحاظ ایمان همچون کوه قوی است و چنین انسانی به لحاظ قوت و قدرتی که دارد، هیچ وقت از ایمان خود برنمی گردد و این بسیار مهم است، اما همین انسان در مواجهه و برخورد با دیگران، خودش را ضعیف و متواضع نشان می دهد و این تواضع به خصوص برای کسانی که از یک سری دارایی ها، برخوردار هستند، می تواند نقش آفرین باشد.
وی، نشانه کسانی همچون دانشمندان و عالمان که از دارایی علم برخوردار هستند را تواضع دانست و تصریح کرد: انسان هر چه دانشش بیشتر شود، پی می برد که نادانی هایش بیشتر است تا جایی می رسد که بگوید که بدانستم همی نادانم و این بسیار مهم است. انسانی که ثروت و دارایی دارد، باید تواضع داشته باشد و در این صورت می تواند رشد کند. اما انسانی که دارایی اش موجب تکبر و خودبرتربینی شود و خودش را بالاتر از دیگران ببیند، قطعا رشد نخواهد کرد. امام رضا(ع) یک تعبیری دارند که عقل مومن کامل نمی شود مگر این که ده ویژگی داشته باشد و از جمله این ویژگی ها این است که انسان مومن، کارهای بزرگ خودش را کوچک و کارهای کوچک دیگران را بزرگ می بیند. ویژگی دهم این است که هیچ وقت انسان مومن، دیگران را کوچک تر از خودش نمی بیند، بلکه خودش را همواره کوچک تر از دیگران می بیند و این خیلی مهم است.
دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به ضرورت ایستادگی در مقابل مستکبران اظهار کرد: این که انسان در مسیر رشد و تکامل خود باید تواضع داشته باشد، به این معنا نیست که در برابر دشمنان و مستکبران و اهل تکبر، متواضع باشد، بلکه مواجهه در مقابل کسانی که اهل تکبر هستند باید یک مواجهه خاص باشد. امام علی علیه السّلام فرمودند: التَّکَبُرُ علی المتکبِّرِ هُوَ التّواضُعِ بِعَیْنِهِ. تکبر در برابر شخص متکبر عین تواضع است. لذا نوع مواجهه با کسانی که مستکبر هستند و ظلم می کنند، باید متفاوت باشد. در مقابل چنین افرادی نباید انسان از خودش تواضع و ضعف نشان بدهد.
آیت الله رمضانی افزود: حضرت امیرالمومنین(ع) در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه در خصوص برادر دینی خود گفتند که «کَانَ ضَعِیفاً مُسْتَضْعَفاً» برادر دینی من ضعیف است یعنی متواضع و مستضعف است. امام علی(ع) در اینجا نمی خواهد بگوید که او استضعاف فکری دارد، بلکه او به لحاظ فکری رشد کرده بود. این برادر دینی کسی است که مظلوم واقع و به او ظلم شده است. اگر مجموعه معارف در قرآن کریم و روایات را مورد مداقه قرار بدهیم می بینیم که اسلام دو اصل ایجابی دارد که اولی کرامت و دیگری عدالت است. کرامت نسبت به آن جنبه های فردی و شخصی است که باید در هر جایی حفظ شود. عدالت نیز در نوع مواجهه نظام اسلامی نسبت به افراد و اشخاص می باشد. این عدالت می تواند از طرف خود مردم نسبت به دولت یا از طرف دولت نسبت به مردم یا از طرف خود مردم به مردم باشد که به آن، گستره عدالت می گویند.
آیت الله رمضانی با ذکر این نکته که براساس بیان امام علی(ع) همین برادر دینی که متواضع و مستضعف است، در مواجهه با یک امر جدی که باید در صحنه حضور پیدا کند، آن صحنه را ترک نمی کند، افزود: حضرت امیرالمومنین(ع) در این خصوص در حکمت ۲۸۹ نهج البلاغه فرمودند که «فَإِنْ جَاءَ الْجِدُّ فَهُوَ لَیْثُ غَابٍ وَ صِلُّ وَادٍ» (ولی هرگاه کار مهم و جدی به میان می آمد همچون شیر بیشه می خروشید و مانند مار بیابانی به حرکت درمی آمد.) تعبیر امام علی(ع) این است که آن برادر دینی وقتی که یک امر جدی پیش بیاید، به صورت جدی به وظیف و تکلیف خودش عمل می کند و هیچ وقت در امر جدی کوتاه نمی آید.
وی به ضرورت الگوگیری از حضرت امیرالمومنین(ع) پرداخت و اظهار کرد: امام علی(ع) در بیانی فرمودند که شما نمی توانید در نوع غذا خوردن و پوشش، من را به عنوان الگو قرار بدهید، چون براساس آنچه ذکر شده است، حضرت امیرالمومنین(ع) به دو قرص نان، اکتفا می کردند. ما وقتی به این عبارت می رسیم، شرمنده می شویم، چون نه در غذا خوردن و نه در پوشش، چنین رعایتی را نداریم. البته شرایط و زمانه نیز فرق می کند، اما به هر حال زیاده خواهی هم نکته ای است که انسان باید به آن توجه داشته باشد. امام علی(ع) پس از بیان شیوه زندگی خود فرمودند که «اَلا وَ اِنَّکُم لا تَقدِرونَ عَلی ذلِک وَ لکِن اَعینونی بِوَرَعٍ وَ اجتِهادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سُدادٍ» (ولی مرا با پرهیزگاری و تلاش (برای پاک زیستن) و عفت و پیمودن راهِ درست یاری دهید) حضرت امیرالمومنین(ع) گفتند که شما در چند چیز می توانید به من کمک کنید و در این مسیر قرار بگیرد، یکی در ورع و تقوا است، یکی دیگر در تلاش و کوشش است، یعنی وقتی صحنه تلاش باشد، صحنه را ترک نکنید و در پاکی و پاکدستی و پاکدامنی و استحکام و مقاومت در میدان مبارزه و میدان کار به صورت جدی قرار بگیرید.
دبیرکل مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) خاطرنشان کرد: انسان باید آنچه را که جدی باشد، جدی تلقی کند. یکی از بزرگان می گفت که یک شخصی را که از دنیا رفته بود در خواب دید و از او پرسید که آنجا را چگونه می بینی؟ آن فرد از دنیا رفته پاسخ داد آنچه را که ما شوخی گرفته بودیم اینجا خیلی جدی گرفتند و آنچه را که ما جدی گرفته بودیم اینجا خیلی شوخی گرفتند و به راحتی از آن می گذرند. امیدوار هستیم که از این معارف در زندگی خودمان استفاده کنیم و بهره مند شویم.