پیام تبریک مجمع جهانی اهل بیت(ع) به مناسبت میلاد پیامبر اکرم(ص) و امام صادق(ع)
مجمع جهانی اهل بیت(ع) طی پیامی میلاد پیامبر اکرم(ص) و امام صادق(ع) را به کل مردم جهان به ویژه مسلمانان تبریک گفت.
مجمع جهانی اهل بیت(ع) با صدور پیامی، خجسته میلاد پیامبر رحمت، عقلانیت و محبت و میلاد با سعادت امام جعفر صادق علیه السلام را به کل مردم جهان، به ویژه به مسلمانان و شیعیان و منتسبین خویش در اقصی نقاط جهان تبریک گفت.
متن کامل این پیام به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین (انبیاء/107)
نسیم بهار مهربانی ها با حلول ربیع محمدی (ص) و میلاد پیامبر رحمت و معرفت دمیدن گرفت. گل سرسبد هستی و باعظمت ترین مخلوق پروردگار حضرت محمد مصطفی (ص) دیده به جهان گشود و رحمت، مهربانی و عقلانیت را با قدوم پربرکت خویش برای مردم زمین به ارمغان آورد.
مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) با کمال مسرت و شادی، خجسته میلاد پیامبر رحمت، عقلانیت و محبت و میلاد با سعادت امام جعفر صادق علیه السلام را به کل مردم جهان، به ویژه به مسلمانان و شیعیان و منتسبین خویش در اقصی نقاط جهان تبریک گفته و نکاتی را برای هم افزایی و همگرایی هر چه بیشتر جهانی، در آستانه این عید بزرگ اسلامی یادآور می شود:
1. پس از گذشت حدود ششصد سال از زمان پیامبر بزرگ، حضرت عیسی مسیح «علی نبینا و آله و علیه السلام»، آنگاه که عالمان دنیامدار یهود و نصاری، کلام الهی را دستمایه دنیای دون خود قرار داده و درست زمانی که وحی الهی موسائی و مسیحایی سر از کژراهه تحریف برآورد، و زمانی که بشر دور افتاده از وحی، حیران در ظلمات دنیای جاهلیت، دوران تاریکی را سپری می کرد، دوباره این برهوت خشکیده قلوب بشری بود که از فرط تشنگی معنوی در انتظار وحی ای دوباره و سپیده دمی بهجت آفرین ساعت شماری می کرد. اینک زمان آن بود تا پیامبر آخرین، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله همراه با کتاب آخرین، قرآن کریم، راهنمای انسان گردد، جاهلان مدعی و ظالمان مستکبر و دنیا طلبان استثمارگر را به ذلت کشانده و راه را برای خروج انسان از ظلمات به سوی نور فراهم سازد که «الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور...» (بقره/255)
2. مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) با کمال سرافرازی و افتخار و با دنیایی از عشق و وفاداری، مقام والای پیامبر اعظم صلوات الله علیه، آن یگانه پیام آور توحید و قطب دایره اهل البیت (علیهم السلام) را گرامی داشته، بر مبنای حدیث گرانسنگ «انی تارک فیکم الثقلین...»، قرآن مجید و عترت شریف را به عنوان دو ثقل عظیم و یادگار کریم حضرت محمد مصطفی (ص) همواره در کلیه سیاستگذاری ها، راهبردها و برنامه¬ها خویش برای ارتقاء و تحول در جایگاه پیروان اهل بیت آن حضرت (علیهم السلام) در نظر می گیرد. باید اذعان داشت که نه تنها بشریت، بلکه حتی ما مسلمانان و رهروان راه رسول (ص) نیز هنوز به دوراندیشی سخنان گهربار و عمق سیره و سبک زندگی حضرتش، به مثابه تنها گنجینه ارزشمند الهی برای راهبری انسان، دست نیافته و از اینرو بایستی عذر تقصیر به درگاه و پیشگاه ایشان آوریم. مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) هم صدا با مقام عظمای ولایت، همگان خصوصاً جوانان را، در شرق و غرب عالم، برای بازشناسی واقعی شخصیت آن حضرت، به مراجعه مستقیم به قرآن کریم، یگانه منبع مکتوب و مقبول اسلام دعوت می کند تا خود در این باره داوری کنند. آنگاه خواهند دانست مقدسات ادیان و پیامبران شان، نه تنها سزاوار اهانت و جسارت نیست، بلکه ابتدایی ترین وظیفه انسانی، دقت در شنیدن، تفکر و سپس داوری عادلانه است که قرآن کریم فرمود: «و بشر عباد * الذین یستمعون القول و یتبعون احسنه...» (زمر/17-18)».
3. قرآن شریف، این آخرین کلام خداوندی و این معجزه پیامبر خاتم «صلی الله علیه و آله»، نور مبین برای هدایت انسان، چراغ فروزان برای راهنمائی بشر و شفاء و رحمت برای مومنان است، کتابی الهی که هیچ رطب و یابسی را برای راهنمایی بشر فروگذار نکرده است. کتابی مشحون از اعتقادات، اخلاقیات، راهنمایی های اجتماعی و سیاسی و دینی، که اگر رهنمای راه قرار گیرد، پس از آن راهی به گمراهی باقی نمی ماند. افسوس اینکه وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا. بیشترین از دوستان و باورمندان، این گنجینه بزرگ بیمانند را در قفسه ها و کتابخانه ها زندانی کرده یا در نهایت به قرائت ساده آن بسنده کرده اند و دشمنان نیز، انگشت نفرت در گوش، از سر جهالت، حقد و حسد، یا عناد و مرض، آن را شعر و سحر خواندند و امروزه در عصر جاهلیت مدرن، رسوائی را به سرحد رسانده و کینه خود را با به آتش کشیدن این فانوس هدایت به نمایش می گذارند؛ غافل از اینکه «يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» (صف/8)
4. اهل بیت (علیهم السلام) نیز به مثابه عدل قرآن، یادگار پربها و البته مظلوم پیامبر اند. پر بهایند از این رو که خلفای الهی بر زمینند و راه بلد راهند و مظلومند چرا که پاسخ دشمنان غافل و جاهل و عنود زمانه در طول 250 سال هدایت و راه نشان دادن آن بزرگواران، نبود جز خصومت و نهایتا زندان انداختن و مسمومیت و شهادت؛ تا در تاریخ بماند فاجعه ای بزرگ به نام عصر عاشورا و شهادت بهترین خلق خدا حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام).
5. ادیان و اخلاق را جدائی ممکن نیست. اگر باور داشته باشیم که با آمدن انبیاء الهی و آوردن ادیان توحیدی به ویژه بعثت نبی اکرم اسلام (ص) به عنوان اسوة حسنة (احزاب/21)، عقول بشری شکوفا شد و مکارم اخلاقی نظیر رواداری، خوش رفتاری و مهرورزی تکمیل گردید و اگر بپذیریم که اخلاق در جهان قواعدی طلایی دارد که به اعتراف اندیشمندان و نویسندگان بارها در قرآن کریم اشاره شده است، قبول خواهیم کرد که رفتار، گفتار و کردار پیامبر اعظم (ص) و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) همواره به مثابه یک الگوی کامل و نمونه شامل، همچنان مورد نیاز مردم جهان با هر فرهنگ و تمدنی بوده و هست؛ چرا که دربردارنده همان اصول کامل و قواعد اخلاقی حاکم بر جهان عقل است که در فرمایش رسول اعظم (ص) متجلی شده است: «انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق».
6. مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) ضمن تهنیت مجدد ایام مولد النبی الاعظم (ص) و همچنین میلاد امام جعفر صادق (ع) به عنوان موسم وحدت مسلمین و جشن برادری و اتحاد امت اسلام، تاکید می نماید که رحمة للعالمین بودن آن وجود فرازمینی و اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام)، نه تنها محور وحدت و همبستگی بین مسلمانان در اقصی نقاط دنیا به شمار می رود، بلکه پایه اجتماع، هم گرایی و هم افزایی جهان بشریت برای نیل به اهداف عالی الهی و انسانی در تحقق امنیت پایدار و صلح و عدالت ماندگار نیز محسوب می شود.
7. اسلام عزیز دین صلح و دوستی، دین مهربانی و رحمت، دین یاری و همکاری و دین حقوق انسان است. بند بند معارف الهی، آیه آیه قرآن کریم و حرف حرف کلام گهر بار ائمه معصومین (علیهم السلام) بر صلح و صفا و مسالمت بین انسان ها تاکید دارد. اخوت بین مومنین، برادری و برابری انسان ها، معاشرت نیکو، حقوق پدر و مادر و دوست و برادر و همسایه و استاد و امثال آن الفبای اخلاق اجتماعی اسلام عزیز، این یادگار رسول گرامی است.
8. در عصر جاهلیت مدرن امروز که انسان ها با حقیقت شخصیت، آئین عقلانیت و زوایای پنهان زندگی پیامبر بزرگ اسلام، این عقل کامل انسانی به عنوان الگویی نجات بخش برای جوامع بشری به طور کامل آشنا نیستند و حتی برخی حاضر به شناخت مقام آن «رحمة للعالمین (انبیاء/107)» از لابلای کتب اصیل تاریخی و حتی رجوع به قرآن کریم به عنوان تنها منبع وحیانی اسلام نیستند، طبیعی و البته بی انصافی محض است که هر زمزمه و فریادی در خشونت اسلام و پیامبر (ص) را که از بوق رسانه ها و روزنامه های جهان غرب با همان شانتاژهای مشهور خبری شنیده یا دیده شود را باور کنند؛ در حالی که درک عمیق اسلام و پیامبر اسلام (ص) و استقامت ها و مبارزات تاریخی مسلمانان در راه گسستن زنجیرهای استکبار و رهاسازی عقول بشری و نفوس انسانی برای آگاه سازی و رساندن آنان به قله توحید، نیز حقیقتاً محتاج همان انصاف و خردورزی است که بیش از 300 آیه قرآن را به خود اختصاص داده است. ضمن این که اساساً در بطن همه فرهنگ ها و تمدن های دنیا و نیز متن همه منشورهای اخلاق انسانی، توهین به مقدسات یک هنجار ناشایست و تابوی فرهنگی جهانی و شناخته شده است.
9. با مبنای قرآنی حکومت صالحان به عنوان وارثان زمین بر این باوریم که بعثت نبوی، طلیعه ای زمینه ساز، هویت بخش، هموار کننده و تکمیل کننده مسیر ممتد ولایت و امامت است که جامعه انسانی را با رویکردی تمدنی، به مهدویت و ظهور آفتاب عالم تاب موعود می رساند؛ پس بایستی با نگاهی آینده نگرانه و راهبردی، همین خط سیر غلبه جریان حق بر باطل به رهبری طاغوت های زمان را همیشه حفظ و کامل کرد (نحل/37)؛ افزون بر اینکه در تمدن سازی باید بر اساس نیاز بشریت به تکامل، همواره بر نقش انسان کامل و رهبری دینی برای به ثمر نشاندن برکات بعثت در عصر ظهور به عنوان هویت اصلی جامعه اسلامی تاکید کرد. با این رویکرد غفلت از نقش انقلاب اسلامی و ولایت فقیه در نشان دادن و شکوفا نمودن ظرفیت های دیپلماسی عمومی و ابراز قدرت نرم و تمدنی اسلام به عنوان ادامه راه بعثت نبوی، خطایی راهبردی است.
10. نهایتاً اینکه وظیفه کنونی ما مسلمانان در برهه اخیر این است تا در پرتو تعالیم محمدی، استکبارستیزی خویش را به عنوان «هویت دینی و روح جمعی اسلام» و «برآیند شعارهای جهانی و الی الابد انقلاب اسلامی» همواره در عرصه نظر و عمل، حفظ کرده و مستمراً ارتقاء بخشیم و دایره تحمیل قدرت و همچنین دامنه دخالت، نفوذ، دست-اندازی، تصرف و تسلط استکبار، صهیونیسم جهانی و مزدوران خبیث شان را بر منافع، حقوق و مالکیت مادی و معنوی ملت های مظلوم در جهان اسلام، محدود و کوتاه نماییم؛ چرا که «و لن یجعل الله للکافرین علی المومنین سبیلا» (نساء/141)
مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام)
13 آبان ماه 1399ش/ 17 ربیع الاول 1442ق/ 3 نوامبر 2020م
مجمع جهانی اهل بیت(ع) با صدور پیامی، خجسته میلاد پیامبر رحمت، عقلانیت و محبت و میلاد با سعادت امام جعفر صادق علیه السلام را به کل مردم جهان، به ویژه به مسلمانان و شیعیان و منتسبین خویش در اقصی نقاط جهان تبریک گفت.
متن کامل این پیام به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین (انبیاء/107)
نسیم بهار مهربانی ها با حلول ربیع محمدی (ص) و میلاد پیامبر رحمت و معرفت دمیدن گرفت. گل سرسبد هستی و باعظمت ترین مخلوق پروردگار حضرت محمد مصطفی (ص) دیده به جهان گشود و رحمت، مهربانی و عقلانیت را با قدوم پربرکت خویش برای مردم زمین به ارمغان آورد.
مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) با کمال مسرت و شادی، خجسته میلاد پیامبر رحمت، عقلانیت و محبت و میلاد با سعادت امام جعفر صادق علیه السلام را به کل مردم جهان، به ویژه به مسلمانان و شیعیان و منتسبین خویش در اقصی نقاط جهان تبریک گفته و نکاتی را برای هم افزایی و همگرایی هر چه بیشتر جهانی، در آستانه این عید بزرگ اسلامی یادآور می شود:
1. پس از گذشت حدود ششصد سال از زمان پیامبر بزرگ، حضرت عیسی مسیح «علی نبینا و آله و علیه السلام»، آنگاه که عالمان دنیامدار یهود و نصاری، کلام الهی را دستمایه دنیای دون خود قرار داده و درست زمانی که وحی الهی موسائی و مسیحایی سر از کژراهه تحریف برآورد، و زمانی که بشر دور افتاده از وحی، حیران در ظلمات دنیای جاهلیت، دوران تاریکی را سپری می کرد، دوباره این برهوت خشکیده قلوب بشری بود که از فرط تشنگی معنوی در انتظار وحی ای دوباره و سپیده دمی بهجت آفرین ساعت شماری می کرد. اینک زمان آن بود تا پیامبر آخرین، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله همراه با کتاب آخرین، قرآن کریم، راهنمای انسان گردد، جاهلان مدعی و ظالمان مستکبر و دنیا طلبان استثمارگر را به ذلت کشانده و راه را برای خروج انسان از ظلمات به سوی نور فراهم سازد که «الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور...» (بقره/255)
2. مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) با کمال سرافرازی و افتخار و با دنیایی از عشق و وفاداری، مقام والای پیامبر اعظم صلوات الله علیه، آن یگانه پیام آور توحید و قطب دایره اهل البیت (علیهم السلام) را گرامی داشته، بر مبنای حدیث گرانسنگ «انی تارک فیکم الثقلین...»، قرآن مجید و عترت شریف را به عنوان دو ثقل عظیم و یادگار کریم حضرت محمد مصطفی (ص) همواره در کلیه سیاستگذاری ها، راهبردها و برنامه¬ها خویش برای ارتقاء و تحول در جایگاه پیروان اهل بیت آن حضرت (علیهم السلام) در نظر می گیرد. باید اذعان داشت که نه تنها بشریت، بلکه حتی ما مسلمانان و رهروان راه رسول (ص) نیز هنوز به دوراندیشی سخنان گهربار و عمق سیره و سبک زندگی حضرتش، به مثابه تنها گنجینه ارزشمند الهی برای راهبری انسان، دست نیافته و از اینرو بایستی عذر تقصیر به درگاه و پیشگاه ایشان آوریم. مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) هم صدا با مقام عظمای ولایت، همگان خصوصاً جوانان را، در شرق و غرب عالم، برای بازشناسی واقعی شخصیت آن حضرت، به مراجعه مستقیم به قرآن کریم، یگانه منبع مکتوب و مقبول اسلام دعوت می کند تا خود در این باره داوری کنند. آنگاه خواهند دانست مقدسات ادیان و پیامبران شان، نه تنها سزاوار اهانت و جسارت نیست، بلکه ابتدایی ترین وظیفه انسانی، دقت در شنیدن، تفکر و سپس داوری عادلانه است که قرآن کریم فرمود: «و بشر عباد * الذین یستمعون القول و یتبعون احسنه...» (زمر/17-18)».
3. قرآن شریف، این آخرین کلام خداوندی و این معجزه پیامبر خاتم «صلی الله علیه و آله»، نور مبین برای هدایت انسان، چراغ فروزان برای راهنمائی بشر و شفاء و رحمت برای مومنان است، کتابی الهی که هیچ رطب و یابسی را برای راهنمایی بشر فروگذار نکرده است. کتابی مشحون از اعتقادات، اخلاقیات، راهنمایی های اجتماعی و سیاسی و دینی، که اگر رهنمای راه قرار گیرد، پس از آن راهی به گمراهی باقی نمی ماند. افسوس اینکه وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا. بیشترین از دوستان و باورمندان، این گنجینه بزرگ بیمانند را در قفسه ها و کتابخانه ها زندانی کرده یا در نهایت به قرائت ساده آن بسنده کرده اند و دشمنان نیز، انگشت نفرت در گوش، از سر جهالت، حقد و حسد، یا عناد و مرض، آن را شعر و سحر خواندند و امروزه در عصر جاهلیت مدرن، رسوائی را به سرحد رسانده و کینه خود را با به آتش کشیدن این فانوس هدایت به نمایش می گذارند؛ غافل از اینکه «يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» (صف/8)
4. اهل بیت (علیهم السلام) نیز به مثابه عدل قرآن، یادگار پربها و البته مظلوم پیامبر اند. پر بهایند از این رو که خلفای الهی بر زمینند و راه بلد راهند و مظلومند چرا که پاسخ دشمنان غافل و جاهل و عنود زمانه در طول 250 سال هدایت و راه نشان دادن آن بزرگواران، نبود جز خصومت و نهایتا زندان انداختن و مسمومیت و شهادت؛ تا در تاریخ بماند فاجعه ای بزرگ به نام عصر عاشورا و شهادت بهترین خلق خدا حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام).
5. ادیان و اخلاق را جدائی ممکن نیست. اگر باور داشته باشیم که با آمدن انبیاء الهی و آوردن ادیان توحیدی به ویژه بعثت نبی اکرم اسلام (ص) به عنوان اسوة حسنة (احزاب/21)، عقول بشری شکوفا شد و مکارم اخلاقی نظیر رواداری، خوش رفتاری و مهرورزی تکمیل گردید و اگر بپذیریم که اخلاق در جهان قواعدی طلایی دارد که به اعتراف اندیشمندان و نویسندگان بارها در قرآن کریم اشاره شده است، قبول خواهیم کرد که رفتار، گفتار و کردار پیامبر اعظم (ص) و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) همواره به مثابه یک الگوی کامل و نمونه شامل، همچنان مورد نیاز مردم جهان با هر فرهنگ و تمدنی بوده و هست؛ چرا که دربردارنده همان اصول کامل و قواعد اخلاقی حاکم بر جهان عقل است که در فرمایش رسول اعظم (ص) متجلی شده است: «انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق».
6. مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام) ضمن تهنیت مجدد ایام مولد النبی الاعظم (ص) و همچنین میلاد امام جعفر صادق (ع) به عنوان موسم وحدت مسلمین و جشن برادری و اتحاد امت اسلام، تاکید می نماید که رحمة للعالمین بودن آن وجود فرازمینی و اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام)، نه تنها محور وحدت و همبستگی بین مسلمانان در اقصی نقاط دنیا به شمار می رود، بلکه پایه اجتماع، هم گرایی و هم افزایی جهان بشریت برای نیل به اهداف عالی الهی و انسانی در تحقق امنیت پایدار و صلح و عدالت ماندگار نیز محسوب می شود.
7. اسلام عزیز دین صلح و دوستی، دین مهربانی و رحمت، دین یاری و همکاری و دین حقوق انسان است. بند بند معارف الهی، آیه آیه قرآن کریم و حرف حرف کلام گهر بار ائمه معصومین (علیهم السلام) بر صلح و صفا و مسالمت بین انسان ها تاکید دارد. اخوت بین مومنین، برادری و برابری انسان ها، معاشرت نیکو، حقوق پدر و مادر و دوست و برادر و همسایه و استاد و امثال آن الفبای اخلاق اجتماعی اسلام عزیز، این یادگار رسول گرامی است.
8. در عصر جاهلیت مدرن امروز که انسان ها با حقیقت شخصیت، آئین عقلانیت و زوایای پنهان زندگی پیامبر بزرگ اسلام، این عقل کامل انسانی به عنوان الگویی نجات بخش برای جوامع بشری به طور کامل آشنا نیستند و حتی برخی حاضر به شناخت مقام آن «رحمة للعالمین (انبیاء/107)» از لابلای کتب اصیل تاریخی و حتی رجوع به قرآن کریم به عنوان تنها منبع وحیانی اسلام نیستند، طبیعی و البته بی انصافی محض است که هر زمزمه و فریادی در خشونت اسلام و پیامبر (ص) را که از بوق رسانه ها و روزنامه های جهان غرب با همان شانتاژهای مشهور خبری شنیده یا دیده شود را باور کنند؛ در حالی که درک عمیق اسلام و پیامبر اسلام (ص) و استقامت ها و مبارزات تاریخی مسلمانان در راه گسستن زنجیرهای استکبار و رهاسازی عقول بشری و نفوس انسانی برای آگاه سازی و رساندن آنان به قله توحید، نیز حقیقتاً محتاج همان انصاف و خردورزی است که بیش از 300 آیه قرآن را به خود اختصاص داده است. ضمن این که اساساً در بطن همه فرهنگ ها و تمدن های دنیا و نیز متن همه منشورهای اخلاق انسانی، توهین به مقدسات یک هنجار ناشایست و تابوی فرهنگی جهانی و شناخته شده است.
9. با مبنای قرآنی حکومت صالحان به عنوان وارثان زمین بر این باوریم که بعثت نبوی، طلیعه ای زمینه ساز، هویت بخش، هموار کننده و تکمیل کننده مسیر ممتد ولایت و امامت است که جامعه انسانی را با رویکردی تمدنی، به مهدویت و ظهور آفتاب عالم تاب موعود می رساند؛ پس بایستی با نگاهی آینده نگرانه و راهبردی، همین خط سیر غلبه جریان حق بر باطل به رهبری طاغوت های زمان را همیشه حفظ و کامل کرد (نحل/37)؛ افزون بر اینکه در تمدن سازی باید بر اساس نیاز بشریت به تکامل، همواره بر نقش انسان کامل و رهبری دینی برای به ثمر نشاندن برکات بعثت در عصر ظهور به عنوان هویت اصلی جامعه اسلامی تاکید کرد. با این رویکرد غفلت از نقش انقلاب اسلامی و ولایت فقیه در نشان دادن و شکوفا نمودن ظرفیت های دیپلماسی عمومی و ابراز قدرت نرم و تمدنی اسلام به عنوان ادامه راه بعثت نبوی، خطایی راهبردی است.
10. نهایتاً اینکه وظیفه کنونی ما مسلمانان در برهه اخیر این است تا در پرتو تعالیم محمدی، استکبارستیزی خویش را به عنوان «هویت دینی و روح جمعی اسلام» و «برآیند شعارهای جهانی و الی الابد انقلاب اسلامی» همواره در عرصه نظر و عمل، حفظ کرده و مستمراً ارتقاء بخشیم و دایره تحمیل قدرت و همچنین دامنه دخالت، نفوذ، دست-اندازی، تصرف و تسلط استکبار، صهیونیسم جهانی و مزدوران خبیث شان را بر منافع، حقوق و مالکیت مادی و معنوی ملت های مظلوم در جهان اسلام، محدود و کوتاه نماییم؛ چرا که «و لن یجعل الله للکافرین علی المومنین سبیلا» (نساء/141)
مجمع جهانی اهل بیت (علیهم السلام)
13 آبان ماه 1399ش/ 17 ربیع الاول 1442ق/ 3 نوامبر 2020م