حجت‌الاسلام والمسلمین شهید سید جواد عذاری (۱۹۴۶-۲۰۱۵م)، روحانی مجاهد اهل عراق و عضو عراقی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که عمر بابرکت خویش را وقف مبارزه با رژیم بعث عراق، حاکم شدن ارزش‌های دینی و الهی در این کشور اسلامی و وحدت میان مسلمانان نمود تا جایی که رژیم ستمگر بعث، حکم اعدام غیابی ایشان را صادر کرد و او را مورد تعقیب قرار داد از این رو مدتی مخفیانه در عراق زندگی کرد و نهایتا راهی ایران شد و از آنجا مبارزاتش با رژیم بعث را پی گرفت.

حجت‌الاسلام عذاری سرانجام پس از عمری مجاهدت علمی و سیاسی و چندین بار ترور ناموفق، به آرزوی دیرینه خود رسید و در عملیاتی تروریستی به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

حجت‌الاسلام والمسلمین شهید شیخ ابراهیم انصاری (۱۳۳۸-۱۳۹۲ش)، روحانی مجاهد اهل ایران بود که عمر بابرکت خویش را وقف مبارزه با رژیم منحوس پهلوی و پشتیبانی از نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران کرد.

این روحانی خدوم شیعه در دوران جنگ تحمیلی هشت ساله رژیم عراق علیه ایران اسلامی در سنگر دفاع از میهن اسلامی ایفای نقش کرد. پس از اتمام جنگ نیز مجاهدت خود را در جبهه فرهنگی در داخل و خارج از کشور ادامه داد. ایشان نماینده سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و نیز عضو کارگروه رسیدگی به بحران‌ها و حوادث تروریستی علیه شیعیان در جهان بود که توسط مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) تشکیل شده بود و از این طریق نیز خدمات شایانی به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) در جهان و ارائه نمود. این فعال فرهنگی سرانجام در حالی که در منصب رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در لبنان مشغول ارائه خدمت بود، در عملیاتی تروریستی به فیض عظیم شهادت نائل شد.

حجت‌الاسلام والمسلمین شهید شیخ عبدالله دهدوه از روحانیان و مبلغان خستگی‌ناپذیر شیعه در بلژیک بود که تحت تأثیر معارف اهل‌بیت(ع) به حقانیت مذهب شیعه پی برد و به این مذهب راستین تشرف یافت. ایشان پس از تشرف به مذهب شیعه، سالیان متمادی در کشور بلژیک به نشر و ترویج اسلام ناب یا همان معارف اهل‌بیت(ع) همت گماشت و در آشناکردن مردم آن دیار و نیز مردم کشور مراکش با معارف اهل‌بیت(ع) نقش بسزایی ایفا کرد و از خود نام نیکی به یادگار گذاشت.

این مجاهد خستگی‌ناپذیر شیعه با راه‌اندازی مرکز اسلامی و مسجد امام رضا(ع) در شهر بروکسل منشأ خدمات فراوانی در آن دیار شد. فعالیت‌های تقریبی و تبلیغی ایشان در پایتخت بلژیک همچون خاری در چشم دشمنان قسم‌خورده مکتب راستین تشیع بود تا جایی که ثمره این فعالیت‌ها بر دشمنی دشمنان خون‌آشام مکتب تشیع افزود و تنها راه و چاره را در حذف فیزیکی ایشان دیدند.

حجت‌الاسلام والمسلمین شهید شیخ محمد محمود توری (۱۹۶۳-۲۰۱۵م)، امام جمعه و نماینده جنبش اسلامی نیجریه در شهر کانو نیجریه بود. ایشان معاون و جانشین احتمالی شیخ ابراهیم زکزاکی رهبر شیعیان کشور نیجریه بود که در حمله نیروهای ارتش این کشور به محل اقامت شیخ زکزاکی در دفاع از این مجاهد بزرگ به آرزوی دیرینه‌اش رسید و به فیض عظیم شهادت نائل آمد. شهید توری با مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) ارتباط داشت و از این طریق نیر خدماتی به پیروان مکتب اهل‌بیت(ع) نیجریه ارائه نمود و به نشر و ترویج معارف اهل‌بیت(ع) در آن دیار کمک کرد.

حجت‌الاسلام توری در روز ۷ ژوئیه ۱۹۶۳م، در خانواده‌ای اصیل و ثروتمند در شهر زاریا، در ایالت کادونا واقع در شمال کشور نیجریه چشم به جهان گشود. پدرش محمود توری از آن زمان روشنفکری برجسته و رئیس دو شرکت و مدیر روزنامه نیجریه بود.

حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ ابراهیم کیکومو(۱۹۶۴ -۲۰۲۱م) روحانی مستبصر و از پیشگامان نشر و ترویج مکتب اهل‌بیت(ع) در کشور بروندی و مؤسس مؤسسه شیعه اثناعشری در این کشور بود.

ایشان در سال ۱۹۶۴م در شهر «رومگه» واقع در کشور بروندی (در مرکز آفریقا و شرق جمهوری دموکراتیک کنگو) چشم به جهان گشود. ایشان دوره تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهر خود به پایان رساند و پس از دریافت مدرک دیپلم در مدرسه «الثقافة الاسلامیة» به فراگیری علوم دینی پرداخت و پس از طی دوره مقدماتی به کشور سودان مهاجرت نمود و به تحصیل سطوح عالیه مشغول شد. ابراهیم کیکومو پس از بازگشت از سودان، در اثر مطالعات و تحقیقاتی که در زمینه مکتب اهل‌بیت(ع) انجام داده بود، در سال ۱۹۹۹م، به مذهب حقه تشیع تشرف یافت و شیعه شد و از آن پس تمام توان خویش را در راه ترویج و نشر این مکتب به کار گرفت.

حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ احمد تیجان سیلا (درگذشت ۱۴۰۰ش)، روحانی و مبلغ شیعه در کشور سیرالئون بود که عمر بابرکت خویش را وقف نشر و ترویج معارف مکتب اهل‌بیت(ع) در آن دیار نمود.

ایشان، مدتی رایزن فرهنگی و سفیر جمهوری اسلامی ایران در این کشور نیز بود و در معرفی انقلاب اسلامی ایران و ترویج اندیشه‌های بنیانگذار آن حضرت امام خمینی(ره) در این کشور آفریقایی اهتمام ویژه‌ای داشت.

این مبلغ شیعه، عضو مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) و نماینده رسمی این نهاد بین‌المللی در کشور سیرالئون بود. ایشان از علمای تقریبی به شمار می‌رفت و عضو مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی نیز بود.

حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ خلیل یاروب ساحوری (درگذشت ۱۳۹۸ش)، مستبصر اهل کشور شیلی و نخستین روحانی اهل شیلی حوزه علمیه قم بود که عمر بابرکت خویش را وقف ترویج معارف مکتب اهل‌بیت(ع) به زبان اسپانیایی نمود. ایشان از اعضای مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود و بیش از ده سال با خبرگزاری ابنا (خبرگزاری رسمی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)) همکاری می‌کرد. همچنین از مترجمان بخش زبان اسپانیایی دانشنامه مجازی مکتب اهل‌بیت (ویکی‌شیعه) بود. خلیل ساحوری علاوه بر فعالیت‌های مجازی، با ترجمه و انتشار آثار مکتوب به زبان اسپانیولی نیز از خود میراث ماندگاری برجای گذاشت.

حجت‌الاسلام ساحوری تحت تأثیر حضرت امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی ایران، با مکتب اهل‌بیت(ع) آشنا شد و سرانجام پس از سال‌ها مطالعه و تحقیق به دین مبین اسلام و مذهب تشیع تشرف یافت و افراد بسیاری، از جمله مادر و برادر خود را با دین اسلام آشنا کرد و زمینه را برای مسلمان شدن آن‌ها فراهم نمود.

حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ مبارک بن محمد بن صالح بعداش (۱۹۳۵-۲۱۰۸م) رهبر شیعیان تونس و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که در سال ۱۹۳۵م در منطقه قنا واقع در شهر قِبِلی در کشور تونس در خانواده‌ای سنی‌مذهب دیده به جهان گشود.

شیخ مبارک بعداش، نخست از اهل‌سنت و پیرو مذهب مالکی بود؛ اما در دهه هشتاد میلادی، تحت تأثیر انقلاب اسلامی ایران و شخصیت امام خمینی(ره)، پس از گفت‌وگوهای متعدد با علمای شیعه و تحقیق و مطالعه، به حقانیت مذهب شیعه پی برد و در نتیجه به تشیع گروید. این مستبصر پس از تشرف به تشیع، برای نشر و ترویج معارف مکتب اهل‌بیت(ع) تلاش بسیاری کرد و در نتیجه فعالیت‌های ایشان افرادی بسیاری در شمال آفریقا به حقانیت مذهب شیعه پی برده و به مذهب شیعه گرویدند.

حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ یوسف واعظی شهرستانی (۱۳۲۴-۱۳۹۳ش) از علمای مجاهد شیعه اهل افغانستان بود که سالیان متمادی از عمر بابرکت خویش را در راه استقلال این کشور و مبارزه با رژیم کمونیستی حاکم بر آن سپری کرد و به همین خاطر سالیان طولانی، دوری از وطن را به جان خرید.

مرحوم واعظی عضو شورای علمای شیعه افغانستان، شورای اخوت اسلامی و مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود.

حجت‌الاسلام والمسلمین قربانعلی عرفانی (۱۳۱۸-۱۳۹۴ش) فرزند محمدابراهیم معروف به عادل عضو افغانستانی مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) بود که در سال ۱۳۱۸ش، در منطقه سیاه دره، ولسوالی یَک‌اَولَنگ، در غرب ولایت بامیان به دنیا آمد. ایشان مقدمات علوم حوزوی را در زادگاهش، نزد شیخ موسی کلان گذراند و ادامه آن را تا انتهای شرح لمعه در مرکز یک‌اولنگ خواند. سپس به سربازی رفت و در سال ۱۳۴۷ش به عراق مهاجرت کرد و در کنار مضجع نورانی حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) در شهر نجف اشرف رحل اقامت افکند و نزد بزرگان حوزه علمیه همچون آیت‌الله العظمی خویی، امام خمینی، آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر و آیت‌الله شهید مصطفی خمینی زانوی ادب زد و از محضر علمی و اخلاقی آنان کسب فیض نمود. ایشان همزمان با تحصیل مراحل بالاتر، خود نیز به طلاب مبتدی لمعه و حاشیه ملاعبدالله را درس می‌داد.

حجت‌الاسلام ‌والمسلمین حاج سید قاسم موسوی (۱۹۵۷-۲۰۲۰م)، مشهور به سید ابوعقیل مشهدی روحانی مجاهد و خطیب برجسته شیعه در عراق بود که در بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی این کشور به عنوان کارشناس مذهبی به ایراد سخن می‌پرداخت  و از این طریق معارف مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) را به گوش عراقیان رسانید.

حجت‌الاسلام موسوی همچنین مدیر دفتر مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) در شهر دیوانیه کشور عراق بود. ایشان در دوره حاکمیت رژیم بعث بر عراق مجبور شد که این کشور را ترک کند و مدتی رنج دوری از وطن را به جان بخرد و تحمل نماید. مرحوم ابوعقیل در دورانی که به اجبار رژیم بعث در خارج از عراق به سر می‌برد و در ایران و لبنان مستقر بود، در آن کشورها  نیز منشأ برکاتی گردید و نام نیکی از خود بر جای گذاشت.

حجت‌الاسلام ‌والمسلمین سید محمد فضل‌الله موسوی صفوی (۱۹۴۸-۲۰۱۸م)، از علمای بزرگ و صاحب نفوذ شیعه در کشمیر بود. ایشان از اعضای بلندپایه جنبش آزادی کشمیر و از منادیان تقریب مذاهب اسلامی و وحدت میان مسلمانان شبه‌قاره هند به شمار می‌رفت و در این راه تلاش‌های فراوانی انجام داد.

خدمات فراوان و فعالیت‌های ماندگار این روحانی شیعه در زمینه‌های مختلف دینی، مذهبی، تبلیغی، فرهنگی و اجتماعی در هندوستان به‌طور عام و در منطقه کشمیر به‌طور خاص از شهرت بالایی برخوردار است و سبب شده که نام نیک و چهره‌ای محبوب و دوست‌داشتنی از ایشان در یاد و خاطره و اذهان فعالان فرهنگی-دینی هندوستان ثبت شود.

این روحانی خدوم عضو شاخص مجمع عمومی مجمع جهانی اهل‌بیت (ع) بود و در اکثریت قریب به‌اتفاق اجلاسیه‌های این مجمع که در ایران توسط برگزار گردید - حضور یافته و سخنرانی کرد.

حجت‌الاسلام‌ والمسلمین حاج شیخ فؤاد مقدادی (۱۹۴۸-۲۰۲۱م) محقق برجسته مکتب اهل‌بیت(ع) اهل کشور عراق بود  که کتاب‌ها و مقالات بسیاری از ایشان به چاپ رسیده است. تدریس در مراکز حوزوی و دانشگاه و نیز اداره یکی از حوزه‌های علمیه شهر بغداد از دیگر فعالیت‌های این روحانی شیعه بود. البته فعالیت‌های تبلیغی و فرهنگی این مبلغ شیعه به کشور عراق محدود نبود و کشورهای مختلفی را دربر‌می‌گرفت.

شیخ فؤاد، دروس حوزوی را تا سطوح عالیه درس خارج فقه و اصول طی نمود. همچنین دانش‌آموخته دانشگاه نیز بود. ایشان در سال ۱۹۴۸م در شهر بغداد در کشور عراق چشم به جهان گشود  و در روز شنبه ۱۰ مهر ۱۴۰۰ش برابر ۲۴ صفر ۱۴۴۳ق دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.

حجت‌الاسلام‌ والمسلمین سید محمدجعفر رضوی (۱۳۵۰-۱۴۳۱ق) از عالمان برجسته شیعه در هند بود که عمر خویش را در راه خدمت به پیروان مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) سپری کرد و در آن دیار خدمات برجسته‌ای و ماندگاری از خود به یادگار گذاشت. ایشان در زمان تولیتش بر مدرسه علمیه سلطان‌المدارس، شاگردان بسیاری را پرورش داد که هر کدام از آنها در هندوستان و دیگر کشورها، عَلَم اسلام و تشیع را برافتراشتند و منشأ خدمات فراوانی شدند.

مرحوم رضوی در ۱۶ صفر ۱۳۵۰ق برابر با ۷ ژوئیه سال ۱۹۳۱م در خانواده‌ای علمی و مذهبی در شهر لکهنو، مرکز شیعیان هند، چشم به جهان گشود. پدرش فقیه اعظم سید محمدحسین و پدربزرگش سید ابوالحسن (متوفی ۱۳۱۳ق) از عالمان برجسته هند محسوب می‌شدند.

حجـت‌الاسـلام والمسـلمین شـیخ یعقـوب علـی توسـلی (۱۹۲۳-۲۰۱۴م) از مبلغـان برجسـته شـیعه در کویته و نماینده ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در منطقه بلوچستان پاکستان بود که تمام توان خویش را در راه ترویج و نشر معارف مکتب اهل‌بیت(ع) و وحدت میان مسلمانان در آن دیار به‌کار گرفت و در این راه از هیچ تلاش و کوششی دریغ نکرد تا جایی که خدمات ماندگاری از قبیل احداث مدرسه دینی از خود بر جای گذاشت. ایشان عالمی جامع‌نگر بود و علاوه بر فعالیت فرهنگی، همپای مفتـی جعفـر حسـین و شـهید عـارف‌حسـین حسـینی فعالانـه در عرصـه سیاست و اجتماع هم کوشـید.

مرحوم شیخ یعقوب علی، دانش‌آموخته حوزه علمیه نجف اشرف بود و زمانی که در این شهر اقامت داشت از محضر علمای بزرگی همچون حضرت امام خمینی(ره) و آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر کسب فیض نمود و از امام خمینی اجازه تصدی و تصرف در امـور حسـبیه و شـرعیه دریافت کرد.