درباره کتاب
مشهورترين رواياتي كه مذاهب چهارگانه براي تكتّف در نماز به آنها اعتماد كرده اند، از نظر سند ضعيف بوده و دلالتشان تام نيست. بر فرض اگر حديثهاي ديگري داشته باشند كه از نظر سند و دلالت، خالي از اشكال باشد، باز هم نمي توان آن عمل را انجام داد؛ زيرا احاديث صحيحي داريم كه با آنها در تعارض هستند؛ مثل حديث ابو حميد ساعدي که ذکرش گذشت. و در هنگام تعارض كه روايتهاي متعارض ساقط مي شوند ، بايد به اصل رجوع كرد و اصل هم ارسال دستان است؛ چون تكتّف كه عبارت از «بستن دست» است، خارج از حالت طبيعي است و دليل قاطعي بر اثبات آن وجود ندارد، پس شكّي نيست كه «آويختن دستها» به احتياط نزديكتر است؛ چون معتقدان تكتّف، آن را واجب نمي دانند و تنها به استحباب آن قایل هستند كه البتّه در استحباب آن هم اختلاف است،
امّا در مورد ارسال دستها، اختلافي نيست و علاوه بر آن ، عدم جواز تكتّف در فقه اهل بيت (علیهم السلام) ـ كه مسلمانان به پيروي از آن فرمان داده شده اند ـ ثابت شده است.